bugün

müslümanlara saygı gösterme zorunluluğu

insan başkalarından saygı beklerken çuvaldızın ucunu sürekli etinde hissetmeli. Alay etmek, aşağılamak v.s. bir düşünce açıklama şekli değildir ve karşılığında da saygı gösterilmesi beklenmez. Hele düşünce açıklama dediğimiz şey art niyetli ve karşıdakini yaralamaya yönelikse zaten ortada saygıdan eser kalmamıştır. Bizde de inançların tartışıldığı çoğu ortamda bu oluyor. Karşılıklı alay etmeye dönüyor iş. Aslında inançları tartışmak ne kadar akıllıca bir şey sorgulamak lazım. Çünkü iki tarafında haklı nedenleri ve soruları vardır. (Hindistan da ineği kutsal sayan insanlarında haklı nedenleri vardır.) Çünkü 6,45 yayınlarından adını hatırlayamadığım bir kitabın girişindeki toplantı notlarında yazdığı gibi "Her zaman bir fazladır soru sayısı cevap sayısından." Aslında sorun inançlara saygı sorunundan daha geniş bir halde. işte, aşkta,trafikte,okulda, evde, otobüs sırasında, bakkalda her yerde bu sorunu yaşıyoruz. Gün içine kaç kişi size saygı gösteriyor kaç kişiye saygı gösteriyorsunuz! Bugün ülke çapında yaşadığımız onca sorunun temelinde de saygısızlık yok mu size? Türbanlıların okula girememesi, alevilerin Cem evlerinin resmi statüde olmaması, Gayri müslimlerin durumu, ateistlerin toplum dışında kalması inanca saygısızlık değil mi, Kürtlerin anadilde eğitim alamaması dile saygısızlık değil mi, kadınların tavuk gibi kesilmesi, evlere kapatılması, sadece erkeğin dilediği gibi seks yapması kadınlığa saygısızlık değil mi ve eş cinsellerin linç edilmesi cinsel tercihlere saygısızlık değil mi? Sürekli koca gövdemiz açıkta kalırken kafayı kuma gömen, pisliği halının altına süpüren bir toplumuz. Henüz elimize hiç çuvaldız almadık. işin kötü tarafı biz çöpleri halının altına süpürmek için insanlar öldürdük, öldürüyoruz; hayatlar kararttık ve karartmaya devam ediyoruz. Ama kafamızı kuma gömüpte açıkta bıraktığımız kıçımız fazla üşüdü. Artık karnımız ağrıyor. Ve yirmi yıl kadar sürecek bu karın ağrısı sırasında ne yazık ki daha çok insan öldüreceğiz ve çok hayat karartacağız. Ve yirmi yıl sonra saygı duymayı öğrendiğimizde alay edip aşağılamanın bir düşünce olmadığını anlayacağız.