üniversitede okuyup yere çöp atmak

hayvan her zaman her yerde hayvan olduğundan şaşılmayan eylem. üniversitede okuyup okumamakla alakası yoktur.

okumakla bir bok olacağını düşünenlerin yanılgısı.

eğer çöpü sırf üniversite okuduğu için çöpe atıyorsa bir insan zaten aklını da atmıştır çöpe öncesinde.

üniversite, okumak hikaye. insanlık içimizde.

uygar toplumlarda görülen "çevre bilinci" kavramından bihaber olmaktır. bunlara halk arasında hanzo da denir.üniversite insana bir bakış açısı verir. ama almasını bilene.

(bkz: akademisyen olup yere tükürmek)

"okumak cehaleti alır, eşeklik baki kalır" diye boşa dememişler...

(bkz: ben okuyamazsın demedim ki adam olamazsın dedim)

(bkz: beşer şaşar)

güzel türkçemizden güzel bir sözle açıklanabilecek bir durumdur.
(bkz: okumakla adam olunmaz)

okumak cahilliği almaz derler. öyle bir şey olmalı.

insan her yerde insan. pardon. hayvan her yerde hayvan.

üniversitede okumanın yeterli olmadığını gösteren davranıştır. zira üniversitede yerlere çöp atmayın diye bir ders vermiyorlardır. tabii ki insanın küçükken aldığı eğitim ve büyüklerinden gördüğü davranışlar, o kişinin davranışları üzerinde büyük rol oynar. ayrıca bu kişinin, "dünya'yı ben mi kurtaracağım" gibi bir düşünceye sahip olması da muhtemeldir.

üniversite kelimesinin gereksiz oldugu başlık. yere çöp atmak eylemi başlı başına bir hayvanlıktır.

okumak cahilliği alır eşeklik baki kalır.

(bkz: eşeğe altın semer vursan da eşek yine eşektir)

toyluktur, gencliktir, tecrubesizliktir... bu bunye egitimi bitip de mezun olunca artik kimseye caktirmadan yerlere cop atmayi ogrenmis olacaktir... master yaparsa caktirmadan sokaklara tukurebilir, doktora tezinin kabul edildigi gun de kimseye yakalanmadan caddenin ortasina cattir cattir sicabilir...

o degil de cok mantikli oldu lan bu yazdigim... bence elime saglik.

çok ayıp bir davranıştır. etik kuralları hiçe sayarak sersemce bir şekilde, sanki sana bunu iktisada giriş dersinde vermiyorlarmış gibi her bulduğunu etrafa saçmak...

aynı bölümde * okuyan arkadaşlarımın bile yaptığı hareket. kafayı yicem yakında bu hayvanlığı yapanlar yüzünden.

böyle yapan kişiler için "gerizekalı, maganda, hödük" gibi kelimeler yerine "eğitilememiş insan" ibaresi kullanılır literatürde. herkes eğitim görür ancak herkes tam anlamıyla eğitilemez. siz bile tam anlamıyla eğitilebilmiş değilsinizdir.

örnek vermek gerekirse, bir kere bile yayaya kırmızı ışık yanarken nasıl olsa arabalar biraz uzakta diye karşıdan karşıya geçme teşebbüsünde bulunmuşsanız, siz de bu sınıfa giriyorsunuz demektir. size öğretilenler arasında yere çöp atmamak olduğu kadar kırmızı ışıkta karşıdan karşıya geçmemek de yer almakta. insanların davranışları asla ve asla tutarlılık gösteremez. gösterirse insanlığından ve normalliğinden şüphe duyulmaya başlanılır. bugün uyduğunuz bir kuralı yarın çiğniyor olabilirsiniz. normaldir. ancak birinden tutarlı davranışlar beklemek. işte bu anormaldir. karşınızdaki bir üniversite öğrencisi de olsa, doktor da olsa, profesör de olsa tam anlamıyla eğitilebilmiş biri olmayabilir. yere çöp atmaz ama tükürür. kimse görmez, gizli gizli tükürür, ama tükürür sonuçta. dolayısıyla sevgili romalıların bundan 2000 küsur sene önce söylediği bir söze dikkat çekmek gerekir: "ego sum alpha et omega". "insanım, insanca olan her şeye varım".

lisede ya da ortaokulda okuyup yere çöp atan insandan farkı olmayan kişi eylemidir.

eğer ankaradaysa normal karşılanabilecek öğrencidir. çünkü çöp kutuları aşağı yukarı 20 km'de bir mevcuttur.

Ben sana Üniversiteli olamazsın demedim çöpü çöplüğe atamazsın dedim.Zaten bu ülkede gereken yerde çöp kutusu olmadığı için belli ki ben de adam olamamışım.

sonuçta özgür bir ülkede yaşıyoruz düşüncesiyle hareket eden öğrencidir.

lisedeyken hiç tanık olmayacağımı düşündüğüm davranış.

odtüdeki en büyük hayal kırıklıklarımdan biridir.

Çöp atmak için dışarı çıktığımda ne yazık ki insanlar çöp kutusunun içine atmak yerine önüne koymuşlar. Be adam o zaman o çöp kutusunun orada işi ne? Neden böyle bir davranışta bulunuyorsun? Anlaşılan kimse sana ilkokulda bu eğitimi vermemiş, çok yazık.