bugün

çocukluk aşkı çokomel üzerine sarılmış ambalajından çıkarılır ve tırnak yardımı ile jelatin düzleştirilir. büyük keyif alınır işlem sonunda.
bir sonraki adım ise düzleştirilen kağıdın defter arasında saklanıp, kalem izlerine teknolojinin son noktasıymış gibi bakmaktır.
silgi ile daha bi güzel, kolay olurdu.
şimdiki çocukların yüzüne bile bakmadığı uygulama..
ne güzel bir şeydi onu öyle özenle tırnakla iterek, dümdüz ve kaygan olmasını sağlayıp sevmek.. evet sevmek,öyle de basit keyiflerimiz vardı eskiden şimdi hiçbir şeyin veremeyeceği..
cetvelle çok daha kolay düzleşirdi. bir de onu defterimizin arasına koyup saklardık. 90' lar da çocuk olmaının olmassa aolmazlarından diriydi. ama 2000' li çocuklar anlamıyor böyle şeylerden tesadüfen bir kitap arasından çıkan prüüzsüz çokomel jelatinine küçümseyerek bakıyorlar. oysa ki o mutluluk.
dümdüz ederdim.
baş parmağım jelatinin üzerinde.. ufff

(bkz: orgazmdan daha zevkli anlar)
Bende genellikle bayramlarda yaparım bunu mesela. Özellikle fındıklı çikolata jelatinleri favorimdi. Canım sıkılınca ok gibi yapıp kürdan niyetine bile kullanabiliyordum. Pratik nesne.
Birden çocukluğumu hatırladım. Tırnaklarımla güzelce düzleştirerek kitap veya defterimin arasına koyar, okulda ara ara çıkartıp koklayarak resmen mest olurdum.
Cypress hill - hit from the bong.
düzleştirirken jelatin yırtılırsa, sinirlenip jelatini top haline getirmekle bitecek eylem.
80'lerde çocukluklarını yaşamış neredeyse herkesin yaptığı, pek çoğunun da koleksiyona dönüştürüp düzleştirdiği ambalajları sakladığı eylem.