yeni bir insan tanımaya üşenmek

Yalanlar aynı; sadece yüzler değişiyor. içinde bulunduğum halet-i ruhiye.

Üşenmek mi yoksa güven problemi mi denir bilmiyorum ama gerçekten var böyle bir şey. Mesela Tüm şeffaflığın ile yaklaştığın kişinin sana aynı şeffaflık ile yaklaşmaması insanı çok yıpratan bir şey ve bu sadece romantik ilişkiler için geçerli değil. Dostluk, iş arkadaşlığı gibi sosyal ilişkiler için de geçerli. Herkes mi çıkarcı, yalancı, iki yüzlü olur? Zaten son ana kadar kimse size gerçek yüzünü göstermez gizler. işte bu yüzden gerçekten gerek var mı diye kendime bir soruyorum ve çoğu zaman cevap hayır oluyor.

Sonunda da tamamen yalnız kalmaya sebep olan üşengeçliktir..

Hayat yorucu zaten, insanlar hem yorucu hem de içinde hayal kırıklığı ihtimali saklı.
Hele ki ağzın yanmışsa ayrandan bile sakınırsın. Evet abartılı bir durum gibi duruyor ama insandan bahsediyoruz.
Bir de erkeklerin şiddet uygulaması durumunda yaşanan adaletsiz örnekleri görünce daha bir tedirgin olmakta son derece haklıyız.

Anlık tanışmalar güzel. bir iki saat vakit geçirip bir daha görmeyeceğin bir kişi ile tanışmak kafa açıyor bir farklılık oluyor aslında. Ben anlık değişiklikleri seviyorum. Fakaat uzun vadede uğraşacak gücüm yokshdh. Yaşlandık diyoruz inanmıyor kimse.

çekingenliktir.

Her şeye üşengeç olan bir insan olan şahsımın bir tek üşenmediği konudur. Yalnız işin kötüsü tanıdığın insanın da bir gün hayatından kopup gideceği gerçeğini bilmektir. Her şeyin bir sonu var. Sabahlara kadar sohbet edilen, saatlerce beraber bir şeyler yaptığın insanlar gün geliyor bir yabancıya dönüşüyor ve eskiden yaşanan onca anılar kalıyor geriye. Her şey gelip geçici, kalıcı olan hiçbir şey yok.

Artık tahammül etmeyeceğimi bildiğimdir. Belki dinlerim ama kendimi tekrardan anlatmak, kabul ettirmek, bilmem neler yaptırmak istemiyorum. Yoruldum ve aynı zamanda bıktım.

Edit: Bu sadece öyle aşk ilişkisi vesaire değil, bir arkadaşlık hatta düşmanlık bile olabilir ilişki dediğim.