bugün

Genelde çevrendekilerle ilgili olan hadisedir.
sıkıldım bunaldım şu aralar hayatımdan hep aynı insanlar aynı mekanlar aynı olaylar monotonluk yaşam tarzım oldu iyice.
Bilmediğin çok şey olsa da, öğrenmeye halinin olmamasıdır...

Dahası adını koyamadığım bir boşluktur, nefes alırken bu hayatta...
etrafındaki insanların her gecen gün senden daha uzak olmalarını istemekle birlikte gelen sürekli susma ihtiyacı duyma. hayattan mola alma ihtiyacı, zamanı durdurma istegi, kendini bir kutuya koyup bilmediğin bir yere kargoyla göndermeyi düşlemek, sürekli içini acıtan sarkıları son sesle dinlerken sebepsizce anırırcasına aglamak, bunalıma girmek..

hayat sözlükte değil ki, canın sıkıldığında kafa izni alasın.
Gün geçtikçe her şeyin ne kadar anlamsız olduğunun farkına varıyorum ve bu yaşama isteğimi sömürüyor. Aynada baktığım yüz gittikçe yabancılaşıyor. Hatıralardaki kişi ben değilim de başkasının hayatını yaşıyorum gibi hissediyorum bazen.
Üstüne üstüne gelir her şey. Böyle heyelan gibi altında kalırsın biride kimse var mı diye sorma ezer geçer
Ölümle burun buruna gel,sonra köpek gibi sarılırsın yaşama.
Elinizden kayınca anlayabileceğiniz ruhani bir varlıktır
Amaçsız bir yaşam sürdüğüne inancınca erişebileceğin son nokta.
Karmaşık zihinlerin gecelerce düşünüp de anlatamadığı durumdur.

Hayat bir mucizeyse ben bir lanetim.
Aramıza hoş geldin. Lütfen hiçbir şey yapmadan ölümü bekleyin.
Özellikle yıl bitiminde hafakanlar basıyor artık. Mutsuz geçen bir yılın sonunda diğer yıl daha beter mi geçer insan sıkılıyor.
doğmuşsun bir kere yaşamaya mecbursun - cengiz coşkuner.
(bkz: yaşamaya mecbursun)
son zamanlarda neden yaşadığımı neden yaşamam gerektiğinden daha fazla sorgulamadığımı fakr ettim.
Çünkü bu hayat sınırlı kişilere istediklerini veriyor geri kalan kısım habire yüksekten düşüyor.