bugün

domalarak.
serbest vuruş barajında durur gibi. önemli bölgeleri kapatmış, bakalım hayat bana ne sertlikte vuracak diye bekliyorum.
Elleri cebinde, vazgeçmişliğin verdigi edayla hafif öne eğik, umursamazlığın verdigi can sıkıntısından dilinde, dişleriyle ritim tutturdugu bir şarkı ve hep kaybetmenin kıldığı ezikliği kabul etmiş, gözleri kısık bir sekilde, ara sıra da yukarı, gökyüzüne ve bulutlara bakar halde "yalnız uzaklarda" gezerken, boynumu ve ruhumu okşayan o soğuk gündeki ılık rüzgarı belki tekrar hissederim yaşayarak, çoğunlukla da etrafı izleyerek.
duruşu söylemi diktir, kendisi nedense eğiktir.
evet hayat karşısındaki duruşum gerçektende duruş hayat akıp gidiyor ve ben mal gibi duruyorum. millet uzaya çıkıyor evleniyor okullarını bitiriyor yüksek lisans master her şeyi yapıyor ben ise hala duruyorum. gerçektende hayata karşı duruş sergiliyorum.
Yikilmadim ama heran yikilabilirim.
gidonun bir tarafına ağır poşet asılmış, frenleri tutmadığı için ayaklarla durdurulan, pedalı her çevirişte öten bisikleti kullanan öğle sıcağı altında oduncu gömleği giymiş ve pantolonu sürekli zincire sıkışan biri gibi hayatım. öylesine ızdırap verici.
görsel
Zayıflıklarını kimseye belli etme sonra en zor zamanında yüzüne vurulur.
Haksızlık kime karşı yapılıyor olursa olsun karşısında dur.
görsel
Mütemadiyen domalmak.
tam da böyle https://i.ytimg.com/vi/RGtQNe4CkZM/hqdefault.jpg
görsel
http://i.hurimg.com/i/hur.../55ea9b2af018fbb8f88af729