yazarların hayat karşısında duruşu

Elleri cebinde, vazgeçmişliğin verdigi edayla hafif öne eğik, umursamazlığın verdigi can sıkıntısından dilinde, dişleriyle ritim tutturdugu bir şarkı ve hep kaybetmenin kıldığı ezikliği kabul etmiş, gözleri kısık bir sekilde, ara sıra da yukarı, gökyüzüne ve bulutlara bakar halde "yalnız uzaklarda" gezerken, boynumu ve ruhumu okşayan o soğuk gündeki ılık rüzgarı belki tekrar hissederim yaşayarak, çoğunlukla da etrafı izleyerek.