bugün

Herkes kendine ait yada sevdiği bir aforizmayı paylaşmasını başlatalım.
Benim : insanlara sorsanız tüm okyanusu içmek ister halbuki içebilecekleri en fazla bir kaç bardak su iken...
Geçmişe gitmek istesek de istemesek de geri dönemeyeceğiz. Ama yaşadığımız sürece hep geleceğe adım atıyor olacağız. Bu yüzden geçmişi boşver.hatalarını, yanlışlıklarını, keşkelerini bir tarafa bırak. Unutma attığın her adımla yürüyeceğin yol bitiyor.
sözler ok ağız yay olduğunda sukünet elzemdir.
herkes dürüst insan arıyor ama nedense dürüstler hiç sevilmiyor.
"sessizken bile sesini duyanlara dost, ağlarken dahi seni umursamayanlara düşman denir."
"uzun ayrılıklardan sonra sitemsiz nerede kalmıştık diyen insanlardan zarar gelmez."
"Hayat kazık yedikçe sınıf geçilen bir okuldur. Hiç kazık yemedim diyen muhtemelen ana sınıfındadır."
Ölüm ne uzak bana, ne de yakın
Ölüm, ölümsüzlüğü tadan bana ne yapsın?

Edit: Yıllar önce yazmışım, defterin arasında buldum.
Rüzgara kapılan bir kuş gibiyim,
Uçuyor muyum yoksa kendimi rüzgarın esintisine mi bıraktım bilemiyorum.
Risk, sanılanın aksine hep daha iyisini vadeder.
fakirlerin fakirliği ile zenginlerin insanlığı ters orantılıdır.
bir buzdağının içyüzünü ve görünmeyen kısmını, ancak onu meydana getiren su bilebilir.
kendinden kork çünkü insan en çok kendisine zarar verir.
hiç kimse iyi veya kötü değildir.
her şey bizim onlara yüklediğimiz değerlerle alakalıdır.
insanları tanıdıkça hayvan sevgim yüceldi.
Orospuya sormuşlar; kaç para.
O da demiş; onun aşkı bana ekstra larç.