bugün

Orospuya sormuşlar; kaç para.
O da demiş; onun aşkı bana ekstra larç.
insanları tanıdıkça hayvan sevgim yüceldi.
hiç kimse iyi veya kötü değildir.
her şey bizim onlara yüklediğimiz değerlerle alakalıdır.
kendinden kork çünkü insan en çok kendisine zarar verir.
bir buzdağının içyüzünü ve görünmeyen kısmını, ancak onu meydana getiren su bilebilir.
fakirlerin fakirliği ile zenginlerin insanlığı ters orantılıdır.
Risk, sanılanın aksine hep daha iyisini vadeder.
Rüzgara kapılan bir kuş gibiyim,
Uçuyor muyum yoksa kendimi rüzgarın esintisine mi bıraktım bilemiyorum.
Ölüm ne uzak bana, ne de yakın
Ölüm, ölümsüzlüğü tadan bana ne yapsın?

Edit: Yıllar önce yazmışım, defterin arasında buldum.
"Hayat kazık yedikçe sınıf geçilen bir okuldur. Hiç kazık yemedim diyen muhtemelen ana sınıfındadır."
"uzun ayrılıklardan sonra sitemsiz nerede kalmıştık diyen insanlardan zarar gelmez."
"sessizken bile sesini duyanlara dost, ağlarken dahi seni umursamayanlara düşman denir."
herkes dürüst insan arıyor ama nedense dürüstler hiç sevilmiyor.
sözler ok ağız yay olduğunda sukünet elzemdir.
Geçmişe gitmek istesek de istemesek de geri dönemeyeceğiz. Ama yaşadığımız sürece hep geleceğe adım atıyor olacağız. Bu yüzden geçmişi boşver.hatalarını, yanlışlıklarını, keşkelerini bir tarafa bırak. Unutma attığın her adımla yürüyeceğin yol bitiyor.
Herkes kendine ait yada sevdiği bir aforizmayı paylaşmasını başlatalım.
Benim : insanlara sorsanız tüm okyanusu içmek ister halbuki içebilecekleri en fazla bir kaç bardak su iken...