bugün

90lardan kalma street fighter benzeri bir arcade oyunu. Sağı solu büyüyen rasputin, dragon rolünde bruce lee ve tabi ninja hanzo gibi karakterler mevcut ve emulatörde oynamak hala çok zevkli.
street fighter oynamayı hiç beceremeyen ve aldığı her jetonda sermayeyi kediye yükleyen çocukların hayatına ışık tutan bir oyundu. okulda street fighter'da balrog'la bile oyunu bitiririm, benim en sevdiğim eleman jilet, dhalsım aslında güçlü bir dövüşçü geyiklerinin orta yerinde susmak zorunda kalan çocukların.

bu oyun atari salonunda yerini aldığında neo geo ambelemi dönerken ekranda* hızla jeton alıp kimsenin itibar etmediği bu oyunun başına koştu street fighter bilmeyen çocuk(lar). belki bir umut deyip jetonlar bırakılırken o gürültüsü kulak okşayan boşluğa içinden hangisini seçsem diye geçirdi(ler). sonra her küçük çocuk gibi bruce lee'nin filmlerini izlemiş olanlar önce bruce lee'ye benzeyen elemana attılar jetonu. basit bir kaç hareket sonrası dragon vazgeçilmez dövüşçüler arasında ilk sıraya konmuştu.

sonra hızla fuuma, hanzo, polis denendi ve aynı oranda başarı sağladı o street fighter oynayaman çocuk(lar). kendine özgü bir kitlesi olmuştu bu oyunun ve o çocuk(lar) makinenin başındaysa oyundan hep uzak durdu street fighter bilen çocuklar. sadece izlediler ve jetonlarını bu özenti, dandik street fighter için harcamak istemediler.

sonra hiçbir zaman street fighter popülerliğine erişemeyen bu oyun silindi gitti teknoloji karşısında. sonra bir gün bir sözlükte street fighter yine popülerliğini sürdürürken world heroes tek entrylik başlığı ile yine street fighter bilmeyen çocukların jeton atmasını* bekledi durdu. *