bugün

Içini internetten kendim ayarlayip yazdigim karikatürümsü kitap. Telefonda sevincten ciglik atmisti. Cunku kitap tam bizi anlatiyordu.
kendim tabiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ki deeeeeeeeeeeee.
ulan ne pis adamım ben ? şimdi aklıma geldi de ben kimseye hediye vermedim . dur bir düşünüyorum küçükken doğum günlerine hiç cagirilmadim mı lan ben acaba ? dur hatırladım lan 10 yaşında bir çocuğa hatta dur iki çocuğun doğum günü aynıydı ikisine de futbol topu almıştım . sonra ikisini de oynarken ben patlattımdı ama olsun .
zor bir soru. bunu o'na sormak lazım, en güzeli hangisi diye.

ilk yolladığım kutunun içinde kalbim vardı. bu sayılabilir sanırım.

edit; şimdi o'na çok ihtiyacım var benim. keşke uyansa sözlük
saçlarını kendi saçımdan yaptığım, dudaginin alti benli, ben gibi gülen minik ebru bebeğiydi. o zamanki beyefendiye hediye etmiştim.

kim bilir nerelerde mibuş.
Ne hediye almayı ne de hediye vermeyi severim. Çünkü hediye alırken ne tepki vereceğimi bilmiyorum ve saçmalıyorum aşırı tepkiler veriyorum. Hediye verirken de ultra mega boy taşikardi yaşıyorum.
kız arkadasima mavi'den aldığım sweatshirt herhalde.