bugün

ayrılmaktır.
sadece sevdiğiniz insanı değil en yakın arkadaşınızı da kaybediyorsunuz. maalesef.
Kızın özel günlerinin olduğu zamanlardır nokta net.
yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik, acaba kaza kurşununa denk gelecek miyiz diye düşünmektir.

lütfen yapabileniniz varsa düşünmesin.
bence partnerine ne kadar alıştıkca o kadar hassaslaşıyorsun ve takıntılı oluyorsun ki bu da ilişkinin sonunu getiriyor.

Bağımsız pexa kişilerince test edilip onaylanmıştır.
fedakarlıktır.
ne gerek arkadaş 9-10 yıllık ilişkilere insan tüketir birbirini bu süreçte evlenince yaşayacak sey kalmaz o monotonlukla gider.
bir kere sıkılır insan uzun ilişkide ne zaman bunu desem " ee evlenince napacaaann" diyen salak salak tipler oluyor. yahu ne alaka sen zaten o kisiyle evlendiysen bak evlendiysen süresine bakmazsın ki !! ama sevgili olmak böyle bir sey değil garantisi olmayan bir şey bence ! evlenince ayrılmayı tenzih ediyorum. hayat bu insanin basina her sey gelir. aman ne biliyim tanisin en fazla 2 yil durun evlenin iste uzatmayin.
Ayrılma kısmını yazmak için girmiştim ama herkes bunu akıl edebilmiş, o zaman şöyle diyeyim; başlangıcıdır.

Öyle insanı bulun arkadaş edinin de sonra ilişkiye başlarsınız.
Monotonlaşmasıdır herşeyin.
işlerin ciddiye binmesidir.

işlerin ciddiye binmesi değil zor olan, onun getirdiği şeylerde...
aileleri idare etmek çifte düşer, iki taraf da kendi ailesi içinde ilişkinin kalesidir ve en iyi şekilde göstermek zorundadır ilişkiyi.
dışarıya karşılıklı olarak özel konular kapatılmalı, ağızlara sakız edilmemelidir.
sorumlulukları artmıştır iki tarafın da, öyle laylaylom hoppidi gubbak yavşak tiplerle kesinlikle muhatap olmamaları gerekir.
ilişkiyi canlı tutmak zordur, bunun için iki taraflı bir sevgi ve çaba gerekir.
saygı çok önemlidir, geçen yıllar içinde taraflar birbirinin yaptığı büyük hakaretleri beyinlerinden silemez; o yüzden saygıyı asla hiçbir zaman kaybetmemek gerekir.
güven de çok önemli bir konudur, taraflar kendisine yapılmasını istemediği şeyi karşı tarafa yapacak kadar şerefsiz olmamalı; bu konuya çok özen göstermelidir.

yani çok fazla şeydir, daha onlarca şey sayarım.

bu işin kendi üstünüze düşenini yapmanız yetmez en kötüsü de, karşı tarafın da birebir bunları yapması gerekir. mükemmel bir uyum gerekir...

ne diyeyim, zor iş; haberiniz olsun. mutlu olalım hepimiz...
ilişki bittikten sonra ki başlayan uzun süreç.
Uzun olmasi.
Her zaman iki kişilik düşünmektir. Belli bi süre tek kişilik düşünsende bi süre sonra istemsiz karşı tarafı da düşünerek hareket ediyorsun, lakin zor olduğu kadar güzeldir.
Zamanla birbiriniz hakkında herşeyi ögreniyorsunuz. Konuşak birşey kalmıyor. Konuşsan dert komuşmasan dert kıvamına geliyorsunuz. Ayrılık çanları da çalınca yam oluyor işte.
Tarafların kendi dünyasına çekilip kendi halinde yaşaması, sevgiyi sorgulama, Ayrılığın ortak karar olmaması sonucu ayrılan tarafın ayrılığın eline yüzüne vicdan bulaştırması.
evlenmeyi düşünüyorsunuz falan, çok tehlikeli ve zor.
Belirli bir zaman sonra hemcins olma durumu.
gerçekten doğru insan değilse bir süre sonra bayar. baymayan ilişki birbirinizi tamamladığınız ilişkidir, bayıyorsa belli ki doğru kişi değildir, alışkanlık olmuştur, mecburiyet olmuştur vesaire.

en zorlayıcı tarafı özel günler olsa gerek. bi süreden sonra tükeniyorsun. akıllara gelen karikatür:
(img:#1135307)
ne bileyim ben uzun süreli bir ilişki yaşamadım ki (hiç yaşamadım).
ayrıca ayrıldıktan sonra herkesi onunla kıyaslıyorsun. bu da baya bi fena.
Bir süre sonra alacak hediye kalmıyor ya tam olarak o.
Ayrılık.
şimdi uzun bir ilişkide karşılıklı olarak aşk varsa bakın sevgi demiyorum AŞK diyorum işte o ilişkide en zor şey evleneceğin günü beklemek. Ama diğer türlüsü bir süre sonra artık her şeyi öğrenince tam anlamıyla hayatına girince konuşacak bir şeyler kalmıyor bir sıkkınlık gelmiyor değil.
catlaklari tamir edebilmek.
Bir anda herşeyin boşa gitmesi. Verilen emekler, verilen sözler, çektiğiniz şey yanınıza kar kalıyor.
Her şey monotonlaşıyor. Olaylara ne tepki vereceğini biliyorsun, ne düşündüğünü biliyorsun, her şeyini biliyorsun. Heyecan yitip gidiyor.
karşındakini idare etmeyi öğrenmek ve hatta bu durumun alışkanlık haline dönüşmesi. Git gide kendinden taviz verecek duruma gelmek.