türk insanının aşırı derecede ısrarcı olması

pis bir gerçekliktir. aşırı ısrarcılık iyi değildir. kibarlığın, nezaketin de bir sınırı olmalı.

-buyrun şöyle oturun
-tamam ben böyle iyiyim
-a valla olmaz lütfen şöyle oturun
-yok gerçekt..
-ölümü öp böyle otur bak
-yav lütfen ama
-oturmazsan kendimi pandiklerim
-vay amına koyim koltuğunu sikeyim

rahatlıyorlar mı ne yapıyorlar böyle yapınca pezemenkler.

özellikle annelerin çocukları üzerindeki dayanılmaz ısrarı bu konudaki en güzel örnektir.

genelde ikram konusunda baş edilemeyendir.

Kutlama, eğlence vari yerlerde kalk kız kalk hadi oyna, hadi ölümü gör göbek atak tavrı bunu belgeler niteliktedir.

bu konu yüzünden bir birini öldüren insanlar tanıyorum ben, amaç hesabı o değil ben ödiyeceğim.

ısrar yine bir türk annesi tarafından geri püskürtülür.

-alicim bak pastanın yanına çay vereyim sana içersin.
+...
*yok nermin teyzesi çay sevmez o.
-o zaman kola doldurayım?
*yok asitli şeyler dokunuyor ona.
-başka ne vereyim ne istersin?
+...
*o sevmez içecek nermin sen otur allah aşkına.

sinir bozucudur.
insan olana bir kere hayır denir arkadaş. o ne öyle ısrar.
istemiyo işte senin gönlün olsun diye yapıyo zorla yapıyo. bu mu istediğin yani.