bugün

en cici duygunun insanıdır. tuvalet ihtiyacı hissettiğinde ben lavaboya gidiyorum der böyle insanlar. sanki lavaboya işeyecek pezevenk.
(bkz: küvete sıçmak)
giderek artan insanlardır. yıllar önce pek fazla kimse yoktu lavabo diyen ama şimdi bakıyorum, enseye tokat göte parmak derecesinde samimi arkadaşlarım bile lavaboya gideceğim diyor. anlamıyorum, sanırım gitgide kibarlaşıyoruz.*
yakında, "lavabo" sözcüğünün kibarlığı yetmeyecek insandır. başka isimler bulunsun efendim. "lavabo" lafı, çok fazla "çişim geldi ama söylemeye utanıyorum" sözünü çağrıştırıyor. bunlar, ileride "kağıt havluya gidiyorum" falan diye değiştirirler. "fayanslara gidiyorum" daha uygun mu ne?
komik diyaloglara sebebiyet veren insandır.
geçen başıma geldi mesela; telefon açtım sekreter kız çıktı ve konuşma şöyle oldu.

- iyi günler mehmet beyle görüşebilir miyim.
-mehmet bey şu an lavaboda.
-işiyor mu sıçıyor mu ona göre bekleyim.
-ay ne kadar terbiyesizsiniz siz böyle.
gerçekten lavobaya işeyip sıçan bir insan olma ihtimali yüksektir.
acaba artık insanlar lavaboya mı işiyor? diye düşündürendir.
ortamdaki muhabettini içine sıçmak istemeyen kibar şahsiyettir.
irdelendiğinde lavabo ile giderilen ihtiyacın arasında bir bağlantı olmadığının görülmesidir. lavabo sadece son aşamada yapılan el temizliğidir. lavabo kelimesi daha kibar durduğundan kullanılır.
kibar değil lumpendir. belki de değildir, bana öyle geliyordur. *
(bkz: dayı yiyen diyalogları)
güzel bir örneği için.

http://www.seniste.com/site/karikatur/resim/47.jpg
lavabo ya işeyip sıçan insandır.

seçim meselesidir saygı duymak lazım.
(bkz: lavabo yerine tuvalet diyen sevilesi insan)
deyen ne amk biri açıklasın bunu bana.
bursa hayal kahvesinde garson olarak çalışan şahıstır.
tuvalet yerine lavaboya "dey"diren bir insandır.
sami hazinsesin evde lavaboya mı sıçıyorsun? dediği insan.
tevelet yerene levebe deyen keber ensender.

(bkz: alın beni burdan alın alın)

böyle bi nesil olduk işte biz.
diyen yerine deyen kullanan yazar kadar kibar değildir.