bugün

an itibariyle telefonumu kaybetmem sonucu fark ettiğim durum. bari avea dan bir mesaj filan gelse de telefonumu bulsam.
bir yalnızlık isyanıdır.
mesajlaşacak, konuşacak kimsesi olmadığı için şarjı hep dolu olan, çoğu zaman telefonunu nereye koyduğunu bile hatırlamayan -hatırlamaya gerek duymayan- yalnız bir insanın kurduğu muhtemel olan cümle.
an itibariyle yaşadığım şey. evde yalnız, hayatta yalnız. nasıl bulcam ben o telefonu şimdi?

edit: ev telefonu kullanmıyorum
temel sosyal mühendislik oyunlarından bir taktiktir.
titreşimdedir zaten o telefon, çaldırtsak bile bulamayız.
telefonun şarjı, kaybedildiği yerde bitene kadar bir yakın edinilmesi gerekliliğini yanında getirir.
Bu kadar yanlızsin madem telefonu götünemi sokcan, siktiret. Denilesi insandır.
telefonu zaten çaldıran kişinin söylemesi yersiz olan cümle.

(bkz: tamam vurmayın)
yalnızlıktan telefona ihtiyaç duyulmayabilir belki ama saati kurmak için telefon lazım.