sözlük yazarlarının pişmanlıkları

geldi, ağladı. çok ağladı. affetmedim. zaten affedilecek bir şey yoktu artık..

sevişmek istedi son kez.
ne ona engel olabildim ne de kendime.. aşkla seviştim.

bitmesin dedi. yalvardı.
kovdum, defol git dedim.
"yüzünü bile görmek istemiyorum, tiksiniyorum senden." dedim.
iyi biliyordu doğru söylediğimi.
ama şunu da biliyordu ki hala deli gibi, ölümüne seviyordum kendisini.

anladı artık yapacak bir şey kalmamıştı.
defoluyordu, ömrümün yarısını da yanına alarak.

tam çıkarken:

"ayakkabı ayağımı vuruyor, bi peçete verir misin?" dedi.
ayak bileğinin az üstü kanamış, su toplamıştı. içim cızz etti.

işte o an hayatımın en büyük ikinci hatasını yaptım*:
peçete yok!! dedim.

giydi ayakkabılarını. çıktı gitti.

balkondan baktım gidişine, topallıyordu.

keşke o aşşağlık peçeteyi verseydim de cehennemin dibine kadar yolu olsaydı.
keşke o an allah benim belamı verseydi de o lanet olasıca balkondan bakmasaydım.

15 nisan 2011 i yaşamış olmak.

+sen gittikçe güzelleşiyorsun hee..
-ayy teşekkür ederim gerçekten mii?
+az daha git.
-anlamadım?
+git git biraz daha git...

keşke öfke kontrolüm olsaydı. belkide şimdi burada olmazdım.

Keşke gazetecilik okuyor olsaydım.

gereksiz insanlarla fazla samimiyet sonradan durumu nasıl toparlarım çabası.

" kafamı sikiim " le başlayan cümlelerdir.

mühendislik tercih etmemek.

her insanın melek ruhlu olmadığını düşünüp akıllı olabilseydim keşke, hak edene hak ettiği kadar değer verebilseydim keşke, neden ben böyleyim, neden daha akıllı bir kız olamadım, kimin ne derdi varsa koşan, insanların beni aptal yerine koymaya çalıştığı bir insan oldum ben. kendimi düşünebilsem, azıcık bencil olabilsem. olamıyorum, maalesef olamıyorum.

belki benim elimde degil ama. doğmak en buyuk pismanligim.

keşke onun yerine bir başkasını koymaya çalışmasaydım.

(bkz: öss tercihleri)
on yıl da geçse üstünden pişmanım.

büyüme çağında hiç süt içmedim. yıllardır içim içimi söktü. yanarım da buna yanarım.

Pişman olmak için geçmişi düşünmek gerekir, geçmişte kalmayın. Koşun aslanlarım önünüz açık.

istanbul'u hiç görmemeliydim.

istanbul'a hiç gelmemeliydim.

keşke daha az agresif olabilseydim.
keşke içimdeki sevdiğim insana kendimi adama dürtüsünü kontrol edebilseydim.
keşke hak etmeyen insanlara değer vermeseydim.
ve keşke lisedeki o kızı dövseydim. onu dövmediğim için çok pişmanım.

son zamanlarda olduğum her şey.

gereksiz insanlarla samimiyet kurmak mesela .

erkek arkadaşı olan bi kıza sırf kaltak beni öptü diye aşık olmayacaktım. boka konduk hacı halen seviyorum.

hukuk.

2010 yılındaki kpss'ye girmemek. bak içim acıdı tekrar.

üniversite tercihlerinde ankara yazmak. *

sevgilimden yeni ayrılmıştım, kendimi hovarda hissediyordum. 2 gün geçmişti, mesaj attı. güya mutluydum ya cevap vermedim mal gibi bıraktım kızı. aslında yine 1 ay falan takmadım ama sonra içime evlat acısı gibi oturdu. keşke, keşke şimdi bana geçen zamanları verselerde aynı hatayı yeniden yapmasam.

okulu bırakmak ve bırakmamın amacı olan askerliği bir türlü yapmamak.