bugün

Yükseklik korkusu.
Gece uyurken kapının çalması.
biraz yükseklikten korkarım düşeceksem diye ancak gene de yüksekten aşağıya bakabilirim.
Sokakta başı boş pitbull görünce korkarım.
Buraya yazacak kadar aklımı kaybetmedim.
Ben hani sürekli bipolar olduğumu yazıyor, neler yaşadığımı paylaşıyorum ya hani? Esasen tam anlatamadım şimdiye kadar.

Benim bir halam da bipolar. Yıllar yıllar evvel bir gün merdivenlerde hem yukarı doğru kaçıyor hem de arada arkasına dönüp tekme ve yumruk savuruyordu ama arkasında kimse yoktu. Sonra gördüğü ilginç yaratığı ve konuşmalarını anlatmıştı. O kısmı anlatamayacağım korkarsınız. Doktor benim için de şizofreni ile paralel ilerleyen bir bipolar demişti. Atak geçirdiğimde ilaçlarla düzelmem tam 6 altı ay sürüyor. işte ben ilaçlarımı bırakmaktan çok korkuyorum ; halam gibi korkunç şeyler görürüm diye. Oğlumu başka bir şekilde görüp ona bir zarar veririm diye. O aylarda düzelmeyi beklerken her gün umudumu yitiriyordum ve intihar etmek istiyordum bu sebepten; yani yalnızca oğluma bir zarar veririm diye. Bu yüzden ben ne cin, şeytan, büyü gibi şeyler konuşup düşünürüm ne de korku filmi izlerim. Halisünasyon görürsem de korkunç şeyler olmasınlar diye. Bağcılar'daki cinayet bu yüzden belki de en çok beni etkiledi. O salak çocuk annesine çok düşkünmüş. Bu haberlerde beni çok etkilediği için haber izlememek daha yerinde diye düşünüyorum.

Bipolar da bir nevi madde etkisi yapıyor anlayacağınız. Benim sınavım da buymuş.

(bkz: neyleyek)
metamfetamin kullanan bir hamam boceginin beni sabahtan aksama kadar evin icinde kovalamasi.

benim boyle degisik korkularim var herkesten farkli cok ozel bir insanimdir.
yükseklik.
Yaşlanınca elimin ayağımın tutmaması ve başkalarına muhtaç yaşamak, ki buna yaşamak da denemez aslında ölmekten bin beter hiç şüphesiz..
uyumaktan korkuyorum. uyanamamak şeklinde bir korku değil bu.
meşgul olmadığımda ya da ilk uyandığım anlarda kafamın çok karışık olmasından korkuyorum.

ilk gençlikte sürekli sorunları olan bir arkadaşımı dinlemekti hayat.
sonra bir dönem ailemdi. kollarının altıydı.
insana hasretiz aslında diyorum. başka da bir şey değil.
uzay boşluğunda kimsesiz bir şekilde, beni bir süre hayatta tutabilecek uzay kıyafetinin içinde, soğuk ve karanlıkta anlamsızca savrulmak... işte beni de en çok bu deşhete düşürüyor
kendimi bildim bileli ameliyat olmaktan korkarım.