bugün

bazen insani tek rahatlatan sey cem adrian in sesidir.
Sırf ders çalışmamak için günlerdir çılgınca temizlik yapıyorum. Üstelik evim 37 metrekare.
Temiz olmalarına rağmen tüm mutfak gereçlerini indirip yeniden yıkadım, kurumaları için masanın üzerine bıraktım.
Amaç? Masanın dolu olmasını bahane edip bugun de çalışmamak.
Yalnızlıktan geberme noktasına gelmiş olucam ki annemle stalklaşıyoruz.
Sabah uyanınca last seen ime bakıp yazıyor geç yatmışsın kötü bişe yok dimi, iyisin dimi sen.
Gece geç saatte girmişse sabah ben de ona yazıyorum gece niye uyandın sen bişe mi oldu vs.

Nası bi yalnızlık nası bi eli boşluk ben anlamadım.
abazayım sözlük....
internet üzerinden evlat bile edinirim ama kıyafet alamıyorum mk!
Bu tempoya dayanamayacak gibiyim..
https://m.youtube.com/?hl...l=TR#/watch?v=I9SL_lrKmKs

izleyin anacım. hahahah
Cok bozuk lan moralim.
soğuktan çişimi yapmaya üşendiğim için saatlerdir tutuyorum. evet fakirim kaloriferli evim yok. bu nasıl hayad.
kızım için yaşıyorum.

yoksa sıçmışım bu boktan dünyanın içine.
vay orospu çocukları.
(#25858477) çabaların boşa gitmemesi ve sonuç vermesi beni muazzam derecede sevindirdi.

"Emekli dul yetim" karma sıfatı artık sözlüğün tozlu raflarına kaldırıldı.

Sonuç: (#25859715).
utanmadan korsan kitap alıyorum. olgunlara gitmekten kendimi alamıyorum Sözlük. damarlarımda pis bir kan gibi dolaşıyor bu istek. bu bi lanet.
benjamin franklin'in 'bir çivi yüzünden bir nal, bir nal yüzünden bir at, bir at yüzünden bir atlı gidiverir.' sözü, önemsemedigimiz küçük şeylerin aslında ne kadar önemli sonuçlar doğurabileceğinin güzel bir örneği...
"..ben seni mutlu etmeye çalışırken senin başkalarını mutlu etmek için çabalaman. yani ne bileyim kendimi muhabirin arkasından kameraya el sallayan gariban adamlar gibi hissediyorum."
uzun zamandır face'e girmiyordum sözlük. bir bakayım dedim. kimse yapmacıklığından birşey kaybetmemiş. hallerine biraz güldüm kapattım. bir de kardeşimi özledim.
Uykum kaçtı.
2 sene olacak kasımın 30unda babam öleli. Bütün sevdiklerimi kasım ayında kaybettim lan ben. Daha bir hafta önce bir arkadaşımı daha kaybettim. Tiksiniyorum bu aydan.
itiraf ediyorum cumartesi günü yine ev partisi yapıcaz,sınırsız içki dans müzik etc..ancak bu durumdan cidden sıkılmaya başladım.sakin evinde takılan sporuna giden bi adam olmak istiyorum.
bu yazarların alayı mı fakir amk biri belediye otobüsünden bahsederken biri evin soğuk olmasından bahsediyo , ekmek bulamıyosanız havyar var yersen
annem arkamdan aglamayacak olsa kendimi asicam az kaldi.
geceleri oturması,müzik dinlemesi ve o sessizlik çok güzel.
ilk defa ikinci öğretim olmak istedim.
bağlanmış olduğum ama mantıken bağlanmamın anlamsız olduğu şeyleri yavaştan akışına bırakmaya başladım. yani şöyle ki: kalacaksan hayatımda sevgiyle teşekkür ederim sana, gideceksen de yine sevgiyle git. çünkü bir aralar çok güzeldi seninle her şey, hep böyle de devam edebilir ama gitmen gerekirse de eyvallah, canın sağolsun. böyle düşününce insan, bir problem kalmıyor sanki. takıntı gibi durmuyor artık o bağlandıklarım.
sırf farklı görünmek için ateist olanlarla , ailesi müslüman diye müslüman taklidi yapanlardan nefret ediyorum.
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar