sokakta yemek yemeye utanmak

bazıları için geçerli olamayan durumdur.

görsel

o zaman yemeği sokakta yiyormuş gibi düşünün.

Benimdir.
Su içmeye bile utaniyorum ouf.

ülke yönetimi yolsuzluk yapanlar ve vicdansızca davrananların elinde oldukça, fakirlik ve açlık bu kadar yoğun olarak yaşanmaya devam ettikçe gerçekleşecek durumdur. etrafta aç insanlar var iken yemek insanın boğazında düğümlenir. kapitalizm insanları aç ve fakir hale getirir ki birileri zenginleşebilsin.

sokakta yemek yemeye utanmak vicdanın henüz kaybedilmediğinin göstergesidir.

ilk öncelikle şunu belirtmek isterim ''lan bu türkçe gercekten garip bir dil'' yemek yemek diye iki aynı kelime farklı anlamlar tasıyor ve ard arda kullanılması durumunda birbirini tanımlıyor. eylem ve cisim aynı kelime fakat güzel bi kelime. neyse abi gevezelik tuttu mu bırakmıyor yakamızı. biz olaya dönelim hacü.

şimdi efendim sokak ortamında yemek yemeye utanmaktır. lan nasıl tanım dur açalım biraz.

sanıyorum bunun yetiştirilme tarzı ve biraz detaycı düşünmeyle alakası var.
ben uzun zaman dışarıda su dahi içemezdim. yani açlık ve susuzluktan ölsem dahi içemez ve yiyemezdim * utanırdım efendim eminim ki çoğu insanda utanıyordur dışarıda yemek yerken.
aslında normal bir davranıştır yani dışarda yemek yemek zorunda kalabilir insan. yahut ufak bir yürüyüş esnasında bir elinde adana bir elinde ayran umurunda mı dünya he heyt şeklinde endam edebilir sokaklarda. bu normaldir ancak ve ancak bazı insanlar utanır ben gibi sen gibi biz gibi. o bu şu.
çok demogoji yapıyorum yahu.

utanmam lan ne utanacağım. sokakta sıçana kadar yerim. sıçarım hatta sokağa kimden ve neyden utanacagım. mesela şu an nutella yiyiyorum miss lan.