sevmeyeni olmayan insanlar

imkansız gibi gelse bile olabileceğine canı gönülden inanılan değerli insanlar.. bu bir insan için ulaşılabilecek en üst mertebelerden biridir.. dini dili ırkı rengi fark etmez pek.. burada bahsedilen nokta içten gelerek nefret edilmeme faktörünü kapsar.. yoksa nefret etmek istedikten sonra sebepler sonsuza kadar gidebilir.. mesela ben barış manço yu sevmeyen insan tanımadım bugüne kadar.. veya kemal sunalı, şener şeneri.. tamam bu insanları sadece işleri dolayısıyla tanımış olabiliriz ama genel itibariyle insanlığın saygısını şüphesiz bir şekilde dillendirmekten çekinmeme noktasına getirmişlerse bu hayat meselesini kazanmışlardır..

(bkz: peygamber)

(bkz: ismail cem)
(bkz: erdal inönü)
(bkz: hüsamettin cindoruk)
(bkz: abdüllatif şener)
(bkz: barış manço)
(bkz: freddie mercury)

bu hızla katletmeye devam ederse eğer...
bush...
adam kendini sevmeyenleri temizliyor...

bob marley tabiiki.. tek kişinin tavuğuna kış demediğine hayatımı kefil olarak gösterebilirim.. o derece..