sevilmiyor olmanın tuhaf acısı

yani bir şeyde diyemiyorsun ki usta.
sen ona deliler gibi aşıksındır, dünyalar kadar seviyorsundur ama o seni sevmiyordur işte, zorunda da değildir zaten.
öyle boktan bir durum ki, seveceksin desen mantıklı, sevmiyor desen mantıklı.

görsel

Temsili değil.

Yazan vs kimdir bilmem...

Beni sevmedi.
Bu mühim değil, kimseye kendini sevdiremezdin. insanlar şanslı olanlar ve şanssız olanlar diye ayrılır. Kendini şanssızlardan sayar, yaşamaya devam edersin.
Beni sevmedi.
Bu önemli değil, zaten beni kimler sevmedi saymaya vaktim yok. insanlar mutlu olanlar ve mutsuz olanlar diye ayrılır. Kendini mutsuzların içine katar devam edersin.
Beni sevmedi.
Bu tuhaf değil, acısı derin, sorgusu uzun ama kabullenilir. insanlar aşık olanlar ve aşık olunanlar diye ayrılır. Kendini aşık olanların en aptalı ilan eder devam edersin.

Beni sevmedi,
Beni seviyormuş gibi yaptı.
Bu mühim,
Bu önemli,
Bu tuhaf,
Bu kabullenilemez ve katlanılamaz.
Bunun ağrısı dinmez, bunun kırgınlığı unutulmaz.
Sevilmiyor olmanın çaresizliğinden sağ çıkar da herkes, sevildim sanmamın düşüşünden kurtulamaz.

ilk bi insan çıldırıyor ama sonra alışıyorsun.

hiç kimse tarafından sevilmiyorsanız sorun sizdedir. sevdiğiniz kişi tarafından sevilmiyorsanız, başkasını seviyordur çok umursamayın.

Belli bir yaştan sonra umrunuzda olmuyor. Ha bir eksik ha bir fazla. Sadece sizi sevenleri ihmal etmeyin yeter.

tuhaf değildir aslında. sevilmiyor olmanın tuhaflığını; yani siz kendinizi bildiğiniz için, neden sevilmiyorum lan acaba neyim eksik ki diye düşünebilirsiniz de. acısının tuhaf geliyor olması asıl tuhaf olanıdır. sevilmiyor olmaktan memnun olan kişiler olsa bile, içten içe ufakta olsa dahi bir acısı vardır ya. insanız sonuçta. hiç değilse safi sevilmek özgüven verir ya.

ya sevileyim istiyorum ama birileri sevince de hiç hoşuma gitmiyor. neden böyle anlayamıyorum. galiba ben platonik takılmayı seviyorum.

Kimseyi sevmiyor olmanin verdigi tuhaf aciyla kapisir.
Sevmek de kabiliyet gerektiriyor herhalde.

Kelimelere dökülemez.

Tuhaf değil gerçek bir acısı vardır. Örneğin kendini değersiz hissetmek.
Birini çok sevip acı çekerken onun hiç umrunda olmamasi.
Olsa bile sizi bir salak deli görmesi. Hatta hayatınız hakkında yorum yapması.

O diyelim onlar çok mutlu iken sizin onun Hayatına dahil olamamaniz. Bir süre sonra onların mutsuz olmasını istemeniz. Acı çekmeleri gerek kötülük bile yapmak istemeniz.

INSANIN en hastalıklı şeyi sevgisi .

görsel *

Böyle sıcakta eriyip giden dondurma buharlaşan deniz suyu gibi dimi.
Hiç yokmuş gibi.

kendi kendime tuhaflaşıyorum şuan acı yok acı hissetmiyorum ama boşlukta gibi insan.

Sevilemeyebiliriz kimse kimseyi sevmek zorunda degil ama keske o umudu yesertmeseniz. Hani boyle ne kal diyen ne gitmeye izin veren halinizle icine icine işliyorsunuz ya insanin. Hayatının en önemli parçası olup, uzun zamanlarını çaldıktan sonra kayıtsız kalıyorsunuz, ne var ne yok oluyorsunuz ya. Ustelik bunun bilincinde olup sonra ben seni üzmek istemedim diyorsunuz ya O cok koyuyor.