genel olarak insanların düşünmeden hissettiği durum. acıların en amansızıdır ölüm. bazen en sevdiklerimizi alıverir de elimizden hayatın anlamını yitirdiğini farkederiz birden. düşündüğümüzde olmuştur 'annem ölse ben ne yaparım ya da bir başka sevdiğim' sonra düşüncesinin bile kötü olduğunu varsayarız, sıyrılırız bir an önce bu kötü fikirden. bazen de herkesin birgün öleceğini kabullenir tevekkül gösteririz.
ama ölümü bir kendimize yakıştıramayız. herkes ölecektir ama 'ben daha gencim' deriz. olmadı hayatımızda eksik kalan şeyler aklımıza gelir.önce iş sonra evlenmek akla gelir. evlenip anne babayı mutlu etmek vardır sonuçta. ya çocuk olunca? o anne ya da baba diyecek, okula başlayacak, sevgilisi olacak örneğin. üniversiteyi kazanıp iş bulacak. ve ölmeden evlenmesini hatta torunumuz olmasını isteyeceğiz.yani bir şekilde hayata bağlanacak bir sebebimiz olacak. belki bunların hepsini yaşayacağız belki de en güzel hayallerimiz gerçekleşmeden ölüp gideceğiz. ve arkamızdan 'daha çok gençti diyecekler.'
- uzanip kalalim askim, olumun hizasindayiz.." -

e.jabes