insan bazen birini ister sadece konuşmak için. ama bulamaz her gün birisi olurken o an kimse yoktur konuşacak. tabi burda kişinin düşünce tarzı ve fikirleri de önemlidir çünkü benzer veya yakın olanlarla daha iyi anlaşılır. bazen de dertleşmek için arar birini bunu bulmak daha zordur çünkü kimse dert dinlemek istemez günümüzde. bazen de birilerini bulur konuşacak ama yapmacıktır onlar da kendileri olamamıştır ve sıkıcıdırlar. bu yalnızlığın simgesi değildir sadece o an yoktur ama konuşmak istemediğin an mutlaka herkes ordadır.
sözlükte yazı yazmaktır.
bu devirde insanların lay lay lom, anı yaşa, takma/düşünme bu kadar triplerinde oldukları sürece devam edecek olan hadise. (bkz: sözlüğe içini dökmek)
konusacak kimse olmadigi zamanlar zordur,kisiyi kendi kendine konusturur.
en kötüsü çevrenizde konuşacak bir sürü insan varken konuşacak kimsenizin olmamasıdır.
"beni kimse anlamıyor" sanrısından kaynaklanır.
kendini anlatmaktan bıkmış olmaktır. bazen ne dersen de insanlar seni anlamazlar, kafalarındaki şablona uyduramazlar.
sonucu eskiden günlük yazmaktır büyüdükçe de böyle sözlüklere sardırmaktır.
peşi sıra yalnızlık hissi baş gösterir.
yalnızlık kaynaklıysa pek etkilemez ama kalabalık içinde bulamamak daha acıdır.
yalnızız be abi tek açıklaması bu.
kendi içine atmaktır bazen en iyisi.
herşeyin en iyisini kendi bilir insanın.
ve en sonunda varırsın kendi kendine konuşmaya. bu delilik değildir sakın yanlış anlamayın sadece kendinle sohbet etmek.
yalnizlik kötü sey evet bazen gercekten bulunmuyor. anne ve baba ile bile dert paylasamayacak kadar yalniz oluyor insan.
hayatımızda tek kaldık amq sözlük bu sözlükte benim gibi insanlar çok onlarla konuşabiliyorum sözlük olmasa zaten zindan olan hayatım bir ipin ucunda heba olabilir belki sözlük gerçekten beni rahatlatıyor.
Can sıkıntısıdır.
reddedilmekle birlikte el ele verdiklerinde sabahlatırlar.
yalnızlığın hissedildiği anlardan birisidir.
ya çok büyük acıların sonucu yada alınmış dersler itibariyle alınan kararları uygulama durumudur. etrafın insan dolu ama konuşacak insan bulamazsın bazen . o kafaların hepsi birer kuru kafadır.
konuşacak birine en çok ihtiyacınız olduğu andır.
içini dökme ihtiyacını hissettiğin vakit başa gelen durumdur. Başka zaman olsa sürüyle bulursun.
Yurt dışında uzun süre kalanların tecrübe ettiği haldir. Ülkeme gelsem de pek farketmedi, insanın ihtiyacı oluyobir dinleyiciye melis olmayalı içim içime sığmıyor, naapsam bilemiyorum kafayı yiycem..
Kotu bir durumdur.Yalnizlik belirtisidir.Gercekten "konusabildiginiz"insanlar sizin icin onemlidir.Hayatinizda sarsilmaz bir yerleri olur.Uzun yillar hayatinizda kalmaya devam ederler.
bakın bu dünyanın en mal şeyidir. bunun adı çaresizlik, keder, acı.. ne de kötüdür.
Anlattıklarınızin ve merak ettiklerinizin cevrenizdekilere cok yabancı kacmasidir. En iyisi anlaşılacak insan avına cikmaktir.
(bkz: yalnızlık)
Duygusallığın zirve yaptığı noktadır.