bugün

O kadar cok severek okursunuz ki bittiğinde keske bitmeseydi ya dersiniz.Biraz üzer adamı.
okuduğunuz kitabı hiç sevmediğiniz ve başladım bir kere dediğiniz bir noktadan sonra ertelenmiş bir hüzünle baş başa kalma durumu.
ardından kitaplık kontrol edilir gazın kaçmaması gerektiği için bakılan ilk kitaplardan biri alınır ve hemen okunmaya başlanır,insan kendine gelince elindeki kitaptan tırsar,iğrenir ve etkilendiği kitabın bir sigara eşliğinde kritiğini yapar.bundan sonra 3 ay içinde yeni bir kitaBA başlayamazsınız.
kitapla beraber yaşarsınız.kendinizi kahramanın yerine koyarsanız.günlerce onu yapmamalıydı yapmamalıydı dersiniz.kitap bitincede aklınızdan devam ettirirsiniz.
(bkz: trainspotting)
-abi oyle biter mi ama ya.. olur mu hic?
+niye olm ne oldu ki?
-ya kiz oluyo abi, boyle roman mi olur allasen..
+e olm hayat boyle..
-ya bi siktir git.
(bkz: kurtlar imparatorluğu)
yüzüklerin efendisinin 3. kitabını bitirmemek için günde 20 sayfadan fazla okumamaya karar vermiştim.zira ikincisini bir hafta sonunda bitirmiştim.yinede bitti.hatta kitap zaten daha ortasında bitti.daha da acı oldu...
bir kitabın iyi olup olmadığını anlamanın yegane yolu.bir de sonlarına doğru bitmemesi için yavaşlamak gibi bir teknik de vardır.
kendi icinde celiskili bir durumdur. bir yandan bitsin diye deliler gibi okur ote yandan bitince derin bir bosluga duser, kitabi okunmamis bir yeri kalmis midir diye evirir cevirirsiniz.
yeni tanıştığınız ve çok sevdiğiniz bir kişiden ayrılmaya benzer. ama kısa sürer. * **
II.dunya savası tarihi.
orhan pamuk kara kitap romanının sonunda kitabın bitmesine üzülenler için güzel teknikler geliştirmiştir..bazı bölümlerdeki paragrafların başharflerini okuyunca karşınıza adres çıkar,kahramanların nerde saklandıklarını gösteren ipuçlarını yakalamak için tekrar başa döner insan,falan filan
böyle kitaplara başlarken kitap yavaş okunmaya karar verilsede yalanıp yutulur.sonra bitince üzünülür.sonra kitap tekrar okunur.yeniden keşfedilir. (bkz: harry potter)
(bkz: şeker portakalı)*
tek tesellisi okunacak yeni ve güzel * kitapların varlığıdır.
genellikle kitabın anlattığı hayatın içine girildiğinde, o hayat yaşanmaya başlanıldığında gerçekleşen durumdur. ancak sürükleyici bir dille yazılmış iyi bir roman insana bu hissi verir. kitap biter, sayfalar çevrilir, en sevilen bölümler tekrar okunur, insanın içini bir hüzün kaplar, biraz daha kitap evirilip çevirildikten sonra rafa konulur. bu durumu aşmak için aynı anda iki, üç kitap okunması tavsiye edilir.
Ozellikle Dragonlance,Death Cycle,forgotten realms * gibi epik bir serinin son kitabiysa insani kahreden olaydir
çok sevilen biri tarafından terkedilmiş gibi hissedilmesine neden olan durum. bir hüzün kaplar yüreği. kitap kapatılıp ağır ağır tozlu kitaplığa konulurken eller titrer. ama bazen de bir sevinç olur; güzel bir kızla ilk buluşmamda bana "hangi kitapları okudun?" diye sorarsa artık bir kitap daha fazla söyleyebileceğim diye düşünülür. ya da bir tek ben böyle düşünüyorum. bilmiyorum.