kendin gibi olamamak

birileri seni sevsin diye, aferin desin diye, mükemmel bulsun diye, mış gibi yapmak...
aslında hiç tarzın olmayanı, tam sana göreymiş gibi göstermek.
sonuçta herkesten önce kendini aldatmak

olduğun yere ait olmadığını bile bile mecburi bir hayat sürdürüyorsan kendin olamazsın...

bir işe girersin çalışmak zorundasındır..kitlenmişsindir bulunduğun şehire yaşamak zorundasındır bi şekilde ...gider gelirsin her sabah geri giden ayaklarla iş yerine..içinde acısı vardır 'bir yere ait olamama'nın ,zaten hayat öylesinedir..olacağından fazla görev verirler sesini çıkartmazsın, hakkını yerler sadakam olsun dersin sesini çıkartmazsın ,hakkını aramazsın ,arayamazsın çünkü takatin yoktur...sinirlenemezsin ,yerli yerinde susamazsın, susmamalıyken konuşamazsın, içine atarsın ,bekler durursun...kendin olamazsın ,içindeki sen beklemededir...yaşayan o değildir, o bekler durur...lanet olası şehirden ayrılacağı günü bekler, bir anda makas gibi kesmek zorunda kaldığı rüya şehirden bi haber bekler ,onu geri çağıracak bir haber...bekler durur nitekim ,yaşayan sen değilsindir...

bir gün kendini ait hissettiğin yere dönersin işte o zaman kendin gibi davranırsın..içindeki yabancıyı da susturursun...

Kendin gibi olmak ya da kendin gibi olamamak.

Burada benzetilmeye çalışılan kişinin, yine kendimiz olmasından dolayı aslında çift kişilik içinde bulunduğumuz yargısı doğru olacaktır.

Eğer kendimiz gibi olamıyorsak, var olamıyorsak çift kişilikliyizdir.

Çift kişilikli olmak yıllarca "kötü" olarak anlatılmış aslında bir hayatta kalma "seçimidir".

Ev hayatında, özel hayatında, iş hayatında, kendi başınayken aynı kişi olsak bence çok sıkıcı olurdu. Hayat bölümlerden oluşan tiyatro ve roller farklı. istediğimiz rolü alamamak ise bambaşka soru.

Burada birkaç seçenek var bana göre; ilk seçenek çevre koşullarına bakmadan kendin olmak. ikinci seçenek doğrudan çevre koşullarına göre çevreye göre yaşamak, üçüncü seçenek ve benim tercih ettiğim ve tavsiye ettiğim, duruma göre yaşamak. ilk ikisini tercih ettiğimde her zaman kayıp, kaybetme duygusunu yaşıyorum, sonuncusunu tercih ettiğimde ise zaman zaman kaybediyor gibi hissetsem de kazandığım zamanlar da oluyor. Toplam çıktıya baktığımda kazancım olan davranış biçimini tercih etmek daha mantıklı geliyor.