kendin gibi olamamak

olduğun yere ait olmadığını bile bile mecburi bir hayat sürdürüyorsan kendin olamazsın...

bir işe girersin çalışmak zorundasındır..kitlenmişsindir bulunduğun şehire yaşamak zorundasındır bi şekilde ...gider gelirsin her sabah geri giden ayaklarla iş yerine..içinde acısı vardır 'bir yere ait olamama'nın ,zaten hayat öylesinedir..olacağından fazla görev verirler sesini çıkartmazsın, hakkını yerler sadakam olsun dersin sesini çıkartmazsın ,hakkını aramazsın ,arayamazsın çünkü takatin yoktur...sinirlenemezsin ,yerli yerinde susamazsın, susmamalıyken konuşamazsın, içine atarsın ,bekler durursun...kendin olamazsın ,içindeki sen beklemededir...yaşayan o değildir, o bekler durur...lanet olası şehirden ayrılacağı günü bekler, bir anda makas gibi kesmek zorunda kaldığı rüya şehirden bi haber bekler ,onu geri çağıracak bir haber...bekler durur nitekim ,yaşayan sen değilsindir...

bir gün kendini ait hissettiğin yere dönersin işte o zaman kendin gibi davranırsın..içindeki yabancıyı da susturursun...