idealler uğruna yalnızlaşmak

benim idealim mükemmel bir ilişki.
araba, kıyafet, para, pul, tarz.

ama bunun için pek emek harcayacak bir tip de değilim.
uyuşukluk genetiğime işlemiş.

sonuç, ne fikirlerimin üstesinden gelebiliyorum ne de istediğim adam olabiliyorum.
gereksiz bir yalnızlık ve mutsuzluk.

ahmaklık bu.

Eger o idealler size su anki durumuzdan daha fazlasini getirecek ise yapilmasi gereken durumdur. ileride bunu fazlasiyla telafi edebilirsiniz.

tercümanlık okuyan gençlerin yaşadığı durum.

idealiniz hayata sizinle aynı noktadan bakmayan insanlarla, sizi mutsuz eden insanlarla konuşmayı gereksiz bulma üzerineyse yalnızlaşmanızın gayet doğal olduğu durumdur.

"değerli yalnızlık"tır. ama bizimki, "kabak başımıza patladıktan sonra morarmak". asıl değerli yalnızlık, boxer isyanı sırasındaki çin'inki. meiji öncesi japonyanınki.

çevresinde saçmasapan, boş beleş insanları bulundurmak yerine kaliteli bir yalnızlığı seçmektir.

sosyopatinin gerekçesi olarak idealizmi göstermeye çalışmakla ortaya çıkan eylem biçimidir. yeryüzünde sadece bir bireyin sahip olduğu hiçbir ideal olmamasını göz önüne alarak, benzer idealleri paylaşan insanların varlığına rağmen yalnız olmanın nedeni iletişim özürlüsü olmaktır. söz konusu ifadenin 'beni anlamıyosunuz yha' tribinin daha cool bir şekilde ifade edilme çabası olması ise bir başka başlığın konusudur.

güzeldir. anlamlıdır .
(bkz: panait istrait-mihail)

ülkücü olmakla eşdeğer tanımdır.

Kalitelidir..!

Yaram derindir, değmeyin. idealler uğruna yalnızlık da neymiş?

Çoğu zaman olandır. Belki de olması gereken. Çünkü hayat acımasız. Sadece güçlü ve iyiyseniz hayatı olumlu yanlarından yakalayabiliyorsunuz. Çoğu insan güç sizdeyse yanınızda. Bu durumda düşünmek lazım; güçlü olmak için çalışmak mı yalnızlaştırır, yoksa maddi manevi gücünüz olmayıp insanlara vakit ayırmak mı yalnızlaştırır? Şu an sahip olduğunuz statü, para, meslek, eğitim vs bs olmasa aynı insanlar sizle takılmaya devam eder miydi? Aklımda deli sorular...

ideal "narsizm" ya da "egoizm" değilse kara mizahtır. düşünsene, toplumsal ideallerin var, çevrede seni dinleyen topluluk bile yok. acı olurdu...

Bir seçim yapmış insandır en nihayetinde.
idealleri hayatının anlamlı sürmesi için bir dayanaktır ve ona tutundukça kendini daha iyi hissedecektir.

Her zaman ve her an yapılması gereken işler olması, sürekli çalışmak sevmediğin şeylere dahi bu uğurda katlanmak ailenle, sevgilinle, arkadaşlarından uzak kalmak ve uzun vadede sadece realist, düşünceli ve yalnız bir kişilik halini almak nedersiniz bol kazanç, güç ve otorite için feda etmek zorundamıyız ?