bugün

ilginç bir durumdur. durupdururken bütün neşeniz kendini derin bir hüzne bırakır. sebebini bilmezsiniz, belkide biraz düşünseniz, biliyorsunuzdur...
hiçbir sebep yoktur çünkü hiçbir şeyin yoktur, sebebi budur.
ninemin "havalardandır,havalardan... " söylemi ile teselli etmeye çalıştığı can sıkıntısı doğuracak histir.
bir diğer versiyonu için;

(bkz: hiç sebep varken mutsuz hissetmek)
hiç sebep yoktur çünkü sebebini irdelemeye haliniz yoktur. sadece öyle hissedersiniz.
boşvermişsinizdir, bazen kendi içine dönmek insana iyi gelir.
nedensizdir. Genelde mutlu kisilerin ve amacsız kisilerin basına gelir bana cok olan durumdur. Ister ıstemezz aklıma gelıyor boyle anlarda kaybedenler kulubu adlı fılm nedendır bılmıyorum. Hatta orda bı replık vardı " en yuksege cıkabıldıgınde sımdı nolacak napıcam dıyorsan sende kaybedensın" sanırım bu tarz bıseydı oyle ıste . Dıyecegım o kı regl donemı sadece kadınlarda degıl dusunme yetısını kaybetmemıs erkeklerde de benzer bı durum oluyor.
Çok güldük kesin çok ağlıycaz diyerek üzüntü durumunu beyne alarm saati gibi kurmaktır .beyinde zamanı gelince daha önceden ayarlanmış durumu çalıştırır.
yarraklıktır. şükretmek lazım.
tatminsizlik.
garip bir durumdur. içine sanki bir öküz oturmuş gibi hissedersin. gülmek dolaşmak istemezsin. sadece boş boş oturmak ve bir an önce bu histen kurtulmak istersin. ama olmaz o günün tamamı zehir olur sana. kendini sadece sevdiğin insanın kollarında güvende ve mutlu hissedebilirsin. o anı yaşamak içinde neler vermezsin.
hiç sebep yokken mutlu olmak kadar tabiidir.
dengesiz ruh halinin tezahürü.
can sıkıntısındandır.
monotonluktur. insan değişmeye muhtaçtır yani herşeyin hep iyi gitmesi bile sıkıcı olur.
Bir yerde okumuştum yanlış anımsamıyorsam şöyle bişey diyordu; yapmakta olduklarınla yüksek benliğin uyuşmadığı zaman durduk yere gibi gelen, sebebinin farkında olunmadığı bir durumda yaşanırmış bu tür mutsuzluklar.
sıkça yaşanılandır. hayatın rutinliğinden kaynaklanabilmektedir. değişikliğe ihtiyaç vardır.
Hiç sebep yokken mi? Amına koyim bin tane sebep varken mutlu olmaya çalışıyoruz. Ülkenin durumu, genel düzelmeyen durumlar vs varken saçma sapan şeylerle mutlu olmaya çalışmak artık bir yaşam tarzı oldu.
Görmezden gelip kaçmak en mantıklısı.
Ah ah sığamıyorum ki dünyaya. Sebepsiz değil. Birikmiş sebepler beklenmedik anlarda vuruyor. Ya kabullenmeye korkuyorsun ya da henüz oturup düşünmedin sebebini. Belki de yersizdir ufacık bi şeydir. Bendeki öyle. Ama öyle çok tekrar etti ki kendini. Sığamıyorum dünyaya.
Belki ben de sizin gibi sebepsiz yere mutsuz olacaktım. Neyse ki yeteri kadar sebep var.
4 duvar arasında geberip gideceğini anlayınca.
Ya da yolda araba çarpacak hava yastığı girecek ne güzel.