hayatında hiç gitmemiş insan

duran insandır.

elbet bir sebebi olan insandır.

(bkz: ben bu yüzden hiç kimseden gidemem)

azrail'i bekleyen insandır. azrail geldiğinde gidecektir.

gidememis insandır.

gidenlerin halini gördükten sonra gitmekten vazgeçmiş insan olabilir. belki biraz korkaktır, kim bilir.

gidecek cesareti yoktur. etkisiz elemandır. hayata bir kez geliyorsun hala ne düşünüyorsan? bas git nereye istiyorsan.

bulunduğu konumda sessizce ikamet eden, suskunluğun arkasında geçirdiği ömürce kalkışını, oturuşunu, gelişini, gidişini, hayallerini, duygularını kimsenin görmediği insandır.

aslında hep gitmiştir de, kimse onun gidişini fark etmemiştir. bunun için de uğraşmamıştır zaten. bir tanınmayan gibi hareket etmiş, derin düşüncelerinin arasında hiç sesini kalabalığa yükseltip dikkat çekmemiştir. yargılayarak hayatı, irdeleyerek göz gezdirmiş, gördüğü derinlikleri anlatmaya kelimeler yetmeyeceğini görmüş, ve yetmeyen kelimeleri boş yere yormamak için hiç propogandaya başvurmamıştır. hep o kadar sessiz, o kadar sakin ve içten tatmıştır ki hayatı, kimse onun gelip gittiğini fark etmemiştir. halbuki o, biraz susup dünyayı tatsa, tüm anlamları çıkarabilecekleri onca bağırtkana acıyarak; bir orda bir burda, hayatın tüm güzelliklerini ve tüm tutkularını sessiz sakin tatmak için dört dolanıyordur etrafta...

(bkz: ben hiç gitmedim ki geleyim)

ya da...
(bkz: ben hiç gelmedim ki gideyim)

az gidip uz giden, dere tepe düz giden ama bir arpa boyu yol gitmemiş olan insan. dönüp dolaşıp aynı yere gelmiş de olabilir.

bir an önce gidip görmesi gereken insandır. gördükten sonra öyle yapmaz zaten. ama keşke söylemeseydi. şimdi bilmeyecek.

bezgin bekir'dir. o durur dünya döner, gideceği yer ona gelir.

hiç gitmeyerek kendine hayatındaki en büyük kötülüğü yapan insandır.