hayata umutla bakabilmek

puslu havadayken önünü görmeye çalışmak gibidir. çok ama çok zordur kısaca.

sürekli yapması zor bir eylemdir. daima pozitif olmayı gerektirir.

aşure kazanı gibi götünüzün olması gerekir. mangal yüreği saymıyorum bile. kim plan yapmış da tutmuş ki sanki. fecaat derecede özgüvenli olmanız gerekir bence. külii iradeyi bile sonuna kadar kullanmanız gerekir. insanların kaderinizi çizdiğini düşünüyorsanız doğrudur. benim doğamda var kardeşim deyip geçmek olmaz.

Şu aralar gerçekleştiremediğim eylemdir. Zaten elinde sonunda birşey olacak ve umutlarınız suya düşecektir.**

hayata: "attığın kazıkla doymadım, biraz daha at" demek

bakabilmek için , önce umudu kaybetmek mi lazım; yoksa hep umutlu bakmak , sürekli pozitif düşünmek üzere kurulu , bir an için hiç umudu kaybetmemek üzere mi. iki türlüde oluyor aslında. hele umudu kaybedip , tekrar gerçekten umutlu bakabilmenin sevinci bambaşka.