bugün

Istanbul'da çalıştığım yıllarda memlekete izne gitmiştim bir arkadaşım peçete ve beze sarılmış bir şey tutuşturdu elime bunu götür eyüp sultan' a bir yere göm lütfen dedi meğer çocuğunun göbek bağıymış. Bende kırmadım dönünce gidip isteğini yerine getirdim.
Şamanizm geleneğin kalabileceğini düşündüğüm bir inançsal faaliyet.
Biri 7 biri 4 yaşında iki oğlum var sözlük. ikisinin de göbek bağı duruyordu. Son birkaç yıldır evde bunun kavgasını veriyoruz.

Eşim illa bunu bir yere gömelim diyordu. Lan gömelim gömelim de nere gömelim. Ulan teklif ettiği yerler akla zarar. 2. Ordu nizamiyesi, 8. Hava jet üssü pisti, polis akademisi, Yargıtay kampüsü, meclis bahçesi filan. Eskiden ya camiye ya okula gömülürmüş. Dediği yere gömerken bir yakalansan derdini anlatana kadar 7 yıl 6 ay yersin lan.

Ben bu dertle yaşarken imdadıma geçen sene Paskalya bayramı yetişti. Ulan hazır gurbetteyiz, yer gök boyalı yumurta kaynıyor. Yumurta arar gibi yapıp Düsseldorf üniversitesi bahçesine gömdüm. Tabi bir yandan da altyapısını yaptım. Gülüm bak asker, polis filan sakat iş, beyaz yakalı multi-kulti bi mühendis filan olurlar erasmusta bi de Alman gelin bulurlar belki, hem sarı sarı torunlarımız olur, adları heinrich berke, schmit buğra felan olur dedim ordan bağladım.

Belki yıllar yıllar sonra bu entryi okuyacak çaresiz kardeşim, allah sabır versin lan, zor iş vesselam!