evcil hayvanı ölünce ağlayan tip

ideal olan insan tipidir. Bunlardan biriside benimdir. Bunları eleştiren insanların ne vicdandan ne merhametten ne de sevgiden bir haber oldukları ise su götürmez gerçektir.

(bkz: Orospu çocuğu olmak nasıl bir his)

Bunun gibi insanlığını kaybetmemiş, kalbini kan pompalamaktan başka işlerdede kullanan tiptir.

evcilliği geçtim, hayvan bile olamayacak, hasbel kader insan olarak doğmuş yaratıklara tuhaf gelen tiptir.

(bkz: ota boka eleştiri yapan tip) bi bitmediniz amk. oturup herşeyi eleştirmeyi marifet sanan yazar beyanı.

evcil hayvan bağlılık demektir. sevgi şefkat demektir. sahibi de duygusal biriyse ve iyice bağlandıysa tabi ki normal bir durum.

2 sene sonra olacağım tip.

olum bu gonzaleslerin nasıl 2 sene ömrü olur ya.*
şu tipe bak hele http://galeri.uludagsozlu...n-itiraflar%C4%B1-524162/

edit: subjektif olmuş bu.

şöyle diyeyim. bir insandır.

edit2: şimdi düşündüm de ağlamam lan aslında. çok üzülürüm de ağlamak ayrı mesele azizim.

edit3: yanılmışım. bugün yavru gonzaleslerimden biri benim yüzümden öldü ve hıçkıra hıçkıra ağladım. arasıra da minik ağlama krizleri geçiriyorum. evcil hayvanın ölmesi çok kötü çok.
(#22314866)

ey yüce zall sen ki bu sözlüğü kuran ve geliştiren gör bunları!

hayatta hiç fayda ya da menfaat duymayacağı bir canlıya bağlanıp sevdikleri için direkt iş yapacağım ve borç alıp vereceğim tiplerdir.

ona baya bağlanmıştır. bir evladı gibi, bir çocuk gibi.

hanımı için ağlamayıp da köpeği öldüğü gün dizlerinin üstünde ağladığını gördüğüm mahallemdeki 90 yaşındaki dedeyi görünce tiksindiğim tip. hayır benim de köpeğim vardı 14 sene bahçemde besledim ama gerçekten insan için üzülmeyip de hayvan için üzülmek mallık.

" benim lan bu,

küçüktüm, çok küçüktüm, ilk okul yıllarıydı,

küçük bi civcivim vardı sapsarıydı, güzeldi de kereta, koşa koşa bakkala gidip aldığım karton kutunun içine bir gazete kağıdı yerleştirip içine koymuştum, çay tabağında yemi, pet şişenin dibiyle su vermiştim, okuldan eve gelir, hemen civcivi bahçeye çıkarır gezdirirdim, aradan 2-3 gün geçtikten sonra bir akşam yine koşa koşa okuldan eve geldim, tam civcivi çıkaracaktım ki bahçede bir kedinin gezdiğini gördüm, ağzında da benim civciv.. ulan çocuğuz işte gözlerim dolmuştu anasını satıyım, o an çok koydu arkadaş, çocuğuz işt ota boka ağlıyoduk."

Onu umursayan başka bir canlı kalmamıştır belki.

iyi bir insandır. mesela; bir çok arkadaşımdan daha çok sevdiğim kedim, eğer benden önce ölürse, arkasından çok ağlarım.

Insan hayvan ayrım yapmadan yürekten seven tiptir.

Kötü bir insan degildir en azından uyurken sizi yatağınızda öldürmez.

belki hayatında evcil hayvanı kadar ona yakın olabilecek kimse yoktur.

annesi babasından yeterince ilgi görmemiş , sorunlu bir aile hayatından sonra toplumsal kopuş yaşamış birinin tutunacak dalı olarak aldığı evcil hayvanı öldüğünde içinde bulunacağı ruh halidir . izmirde yaşarken bir arkadaşım vardı bu profilde , beslediği kedisi vize haftası arifesinde öldü geçen sene ve çocuk bunun şokunu 3 ay sonra atlatabildi . bu iş yüklediğiniz anlamlara göre değişir . kurduğunuz bağa göre , bakış açınıza göre de değişir . ama kesinlikle mallık değildir .

evcil olmayan hayvanları rahatsız eder.

Kedimiz kaybolunca ağlamıştım, kendimi aldatılmış gibi hissetmiştim. Nankör kedi nerelerdesin insan bir haber verir diye düşünmüş dayanamamış ağlamıştım. Hala da aklıma geldikçe üzülürüm. Ya başına bir şey geldiyse? Ben küçükken de köpeğimiz ölmüştü, abimle onu gömmüş ve cenaze töreni düzenlemiştik. O hasta olduğu birkaç gün mahvolmuştum zaten. Hele ki öldüğü gün bitmiştim üzüntüden. Meğer bazı şerefsizler zehirlemiş hayvancağızı. Tabi biz abimle küçüktük anlayamadık.

Sezen aksu nun kedisi ölmüş, yastayız.

hayvan sevgisi kavrami pek gelismemis biriyimdir ama sikintili durum oldugunu aci bir aniyla anlamistim.

cocukken hali saha macimiz vardi, agzimizda alismis mahalle maci vardi yani. subay cocuklariyla biz astsubay cocuklari mac yapcaz. bu sinifsal cekismeler heryerde oldugu gibi biz cocuklar arasinda bile vardi. boyle olunca mac oncesi ortam gergin goren de el clasicoya cikicaz sanir. (azicik askeriye muhabbetlerini bilen yada asker cocugu olanlar daha iyi anlar. orduevleri ayridir lojmanlar ayridir assubaylar subaylarin, isin acigi onlara daha iyi bir hizmet sunulur. neyse...subay cocuklarina en azindan saha da onlardan ustum oldugumuzu kanitlayacaz yani.. )

konuyu bagliyorum durun okumaya devam.

mac baslicak bizim takimin kalecisi yok, kaleci de wakabayasi gibiydi bizim kaptandi zaten herkes bekliyor karsidaki elemanlar dasak geciyor gerildik beklemekten.. ben gidip bakiyim dedim mac saatini de biliyor cocuk kesin gelmis olmasi lazim.

abi vardim evine kapiyi acsin saydiracam olum niye gelmiyon satiyosun bizi diye, bu kapiyi yarim acti gozleri kipkirmizi boyle sarap icmis gibi, aglamaktan anime gibi kalmis gozleri.. lavugun kusu vardi kapiya sikismis olmus onun yasini tutuyorlar. maca gelmedi bende bisey diyemedim tabi o zaman anladim bu ne menem biseymis empati yapmayi da orda ogrendim ulan benimde bisikletime bisey olsa boyle aglardim diyorum..

gel gelelim iste herkesin deger verdigi sey ayri.

bu da boyle sirin bir aniydi..

not: yerine alelade birini aldik, macta hezimete ugradik.

ağlamayandan korkacaksın. içinde bir şeyler ölmüş olabilir zira.

Benim. Ama uyarayım, bir gün ağlarken ağlamam gülen iki kişiyi çok ağır dövdüm. Çok ağır... * * *

bence çok normal olan insandır. ayrıcada duygusal birisidir. bir tür alışkanlık insan sevdiği için ağlamazmı zaten hayvan severlik budur işte.

süzlükteki çoğu insanın anlayamacağı olgunluğa erişmiş tip.

saçma önermedir. hayatım boyunca hiç hayvan beslemedim , evimde kardeşim balık vs. besledi ama hiç sempatım olmadı hayvanlara ama.
bazı insanlar gerçekten hayvanlarına bağlanabiliyorlar , empati yapıp düşündüğümüzde bir takım tutup bunun başarısız olması tarzı bişey olsa gerek.