bugün

(bkz: Özlem)
(bkz: nefret)
çocuklar duymasın'daki feminist duygu.
Kıskançlık. Burada kastettiğim sadece sevgili veya eş kıskanması değil. Sürekli kendini başkalarıyla kıyaslamak, sürekli kendinde olmayan şeyler başkalarında var diye nefret dolmak hatta kin duymak ve doğal olarak da sürekli mutsuz olmayı/mutsuz etmeyi doğurur. Kıskançlığın derecesine göre kişinin çevresine zarar verme olasılığı da o kadar artar. O yüzden en nefret edilesi duygudur net.
Birinin seni aptal görüp yalan söylemesi.
kesinlikle ümitsizlik. allah uzak etsin.
Birilerinin hayatına imrenmektir.

Parasına, mutluluğuna, hayatına, işine, ailesine falan.
pişman olmak. yani bence pişman olmak çünkü birçok şeyi bir anlık gaflete kapılıp yapıyorum sonrasında ben bunu neden yaptım diye düşünüyorum. geri dönüşü olmayan şeylerde pişmanlık vicdan azabıyla yer değiştiriyor.
pişmanlık.

ihtimalleri düşleyerek yaşamaya mecbur eder. ya yapsaydım/yapmasaydım, acaba, değişir miydi, olur muydu, farklı.. gibi binlerce yardımcısı vardır.
Toplumdan dışlanmak.
Kıskançlık.
çaresizlik
kapana kısılmış gibi hissettirir elden bir şey gelmez...
nefret duygusunun kendisi.
kimseden nefret etmeyin. içten içe kendinizi bitirir bu duygu.
Belirsizlik diyeceğim.

Ne hissettiğini bilememek ne yaşayacağını ön görememek acayip tedirgin ediyor beni.
Belirsizlikten nefrettt ediyorum cidden ve gereksiz vicdan yaptırılan durumlarda buna dahil olabilir.