en hüzünlü söz

Gitme! Sonbahar oluyorum sonrası hiç...

Ölümdür efenim.

Ama aşkın bir hak ediş olmadığı aşikardı.

Lütfen birisinin hayatına girerken yaktığınız ışığı çıkarken söndürmeyin.

''Gene makine gibi akşam üzerleri alışveriş edeceğim. Kim ve ne olduklarını merak etmediğim insanlarla görüşüp onların sözlerini dinleyeceğim.''*

Belki kavuşamam sana ölüm de gelir.

Sana karşı nefret bile hissetmiyorum artık.

Ben senin elini bile sıkmam artık.

Ben başkalarına aşık olacağım, belki de oldum bile, bilemezsin ama sen bunu sadece izleyeceksin.

Ve en acısı da bi abimle sohbetten:

+ ölümler kaderdir be oğlum, ayrılıklar tercih. Onun tercihi senin kaderin olacak kadar allah mı lan o?
- allah be.

Bugün duyduğum söz,aslında orda burdan duyulan ama bana ilk defa söylenen ve etkileyen söz;"abla para dilenmiyorum açım." valla elimi ayağıma dolaştıran sözdü bugün.

(bkz: uyan hadı sabah oldu)

git!
iş işten geçmeden
Çok gec olmadan vakit
Günahıma girmeden
katilim olmadan
Git!

söz değil kusura bakmayın. cemal safinin git şiirinin en hüzünlü kısmıdır bence.

Yumağımdaki iplerden hangisini çekersem çekeyim, geçmişimin lime lime olup elimde kaldığını görmeye artık alıştım.

daha nen olayım isterdin onursuzunum senin.

Bir süre sonra... bir eli tutmakla bir ruhu zincirlemek arasındaki ince farkı öğrenirsin... Ve aşkın yaşlanmak birlikte olmanın da güvende olmak anlamına gelmediğini öğrenirsin.

bana bi yol verin.

Birgün bir şölene davet ediliyorsun, oraya vardığında bir bakarsın yemek listesinde adın yazıyor.