bugün

Gerçekleri pekte değiştirmeyen durum. Fazla düşünmekte iyi değil bu arada. Hayatı akışına bırakın. Evet.
bazen gereklidir, akıl sağlığını yitirmemek için, çünkü düşünürsen işin içinden çıkmazsın , düşünürsen her şey daha kötü olur.
şu sıralar farkında olmadan içinde bulunduğum aktivite. Asla boş duramıyorum çünkü boş durunca düşünmeye başlıyorum sürekli dışarı çıkıyorum sürekli arkadaşlarımla görüşüyorum sürekli telefonumun çalmasını bekliyorum çalmazsa üç beş senedir görüşmediğim adamları arayıp nerelerdesin sen ya diyerek gündemime sokuyorum son bir iki aydır eve dönüp yorgunluktan düşünmeye vaktim kalmadan bayılıp kalıyorum ve ertesi gün aynısı. Çalışmam gereken bir sınav var, bulmam gereken iş var, yazılmam gereken kurslar var yani üstümde büyük sorumluluklar var ve koşarak kaçıyorum. bunlar ne zaman aklıma gelse ya boşver acaba x kişisi napıyor yazsana bi diyerek saçma sapan insanların peşinden koşup duruyorum resmen kendi hayatımı rafa kaldırmış durumdayım dışarda bomboş savrulup duruyorum daha ne kadar bu sürecek bilmiyorum ama bir an önce sorumluluklarımı düşünmeye başlamam lazım ve hiç istemiyorum.
koşuyordum da yazamadım.
Uyumazsan kaçamıyon.
Sonra tam uyuyacakken o düşünceler seni sıkıştırır, uyutmaz bir türlü. Beyin düşünce bağımlısıdır. ille de düşüneceksin der. Her şey onunla ilgili, onun emrindeyiz.
Bizi bulamayacağı tek yer toprağın altı sanırım.