zaman zaman insanda faşizan dürtüler uyandıran yapışkan dilenciler için yolda yürürken kurduğum fantezilerden biridir bu. bir keresinde arkadaşımla kuğulu parkta otururken cebinden bıçak çıkaran bir boyacı, bıçağı bize sallayarak "getir ayakkabını boyayım demişti", terso bir laf söylesek saplayacak anında it herif. "yok kardeş, sağol, yeni boyattım" demekle yetinmiştim o anda. şarbonlu bozukluklar ile yaşamı olanaksız hale getiren bu sürüngenlerden kurtulmak mümkün olsa keşke. çok mu acımasızım? sanmıyorum....