bugün

evvel zaman insanları oldukları(dedeler) için bizim jenerasyon ile bağları en kopuk insanlardır, eski sözler ile hitap edilen torunların hoşuna giden sözler güruhudur.
Oglum derler genelde.
keraneci.
''Pamuk şekerim benim.'' hitabını kullanıyor, vay dedeciğim benim.
(bkz: yavrumun yavrusu)
Keçi diye htap eder adam biliyor inatımı..
"Saçlarını sevdiğim" derdi "deden saçının bi teline Kıyamaz" diye de eklerdi rahmetli. Ondan sonra hiç kimse, hiçbi sevgi sözcüğü hiç bi hitap şekli bu denli ısıtamadı içimi.
Oğlum derdi, annemler 4 kızkardeş olduğundan 5. çocuğu gibi de görürdü rahmetli, bu sene kaybettim başlığı görünce hüzünlendim lan gözümden aşağı bi sıcak su hüzmesi aktı.
Melek kızım derdi canım benim.
(bkz: torunların dedelere hitap şekli)
salatalık.
Dondikidondiki.
Hic sevmiyorum orasi ayri.
(bkz: bok suyu) demişti bi kere.
rahmetli dedem bana "tonton" derdi. nasıl sevimli bir insan olduğumu anlamanıza yardımcı olur umarım.