bir şiir bırak

Geceye falan değil dumduz bir şiir bırak.

çocukla göndersem?

komidinin üstüne bırakıyorum o vakit.

Merhaba bayım ama sakın baymayın beni.
Çünkü şiir olarak yaratıldığımı biliyorum.
Saçlarımdan yüreğime umut damlatır.
Omzumun çukurunda kuşlar beslerim ben.
Ezberinde ki devrik aşklardan kalma.
Derme çatma aşk sözlerini kendine sakla.
Benim dünyamda kullanılmış acılara yer yok.
Şiirler demler içerim yüreğimin tenhalarında.
Ellerimle topladığım papatyalardan yastık yapıp.
Rüzgârları dinleyip kelebeğin kanadında uyurum ben.
Benim dünyamda umutsuzluğa yer yok bayım.
Gözlerim masmavi okyanus olur yüzebilene.
Koynum gönül salıncağı olur sallanabilene.
Sözlerim tek gidişlik bilet olur kıymet vermeyene.
Bay bay bayım ama sakın ardınıza bakmayın.
Çünkü gidenin arkasından su dökmem.
Acılarımı çay gibi demler içerim ben!

söylenmiş ve söylenecek tüm sözler,
düşündüm de bir sen etmediler.
acıtsa dahi beni tüm gerçekler,
bir bakışa, bir gülüşe siniverdiler.

Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hicbir zaman sevmedin beni.

bıraktım buraya alın bi zahmet.

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..

Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter..

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter..