bir millet veya bir din ile gurur duymak

gayet ilkel bir duygulanımdır. kimse kusura bakmasın -aslında bakabilirsiniz, çok da mesele değil- ama bu tip dar ve kapalı alana sıkıştırılmış, dışlayıcı, yapıları gereği düşmanlaştırıcı ve diğer insanlara karşı yabancılaştırıcı fikirlerle bir insan insan olduğunun bile farkına varamaz. bu çeşit fikirler felaket ve kasvetten başka hiç bir şey getirmemiştir: aslında tıpkı kölecilik ve ırkçılık gibi insanlığın gözünde, vicdanlarında ve değer cetvellerinde mahkum edilmelidir. önümüzün açılması için kafaları bu antik zehirlerden temizlemek şarttır; gurur duyulacak değil utanılması gereken safsatalarla bir yere varmak mümkün değil...

duble salaklığın daniskasıdır. insanın doğumunda elinde olmayan şeylerle gurur duyması yanlıştır.

din de doğduğun ailenin getirisidir. kimse sana sormaz hangi din mensubu olmak istersin diye.

bunlarla gurur duyan insancıkların söylemlerinden bazıları;

(bkz: islamın verdiği huzur)
(bkz: ne mutlu türküm diyene)