ben zannetmiştim ki beraber yaşlanırız

Yaşlı çiflere bakıp beraber yaşlanamayanları düşünmek, neden beraber yaşlanmak istemediklerini düşünmek, düşünmek. Bugün gazetede bir yazı okudum, güzellik gidince sevgi baki kalır mı gibisinden bir soru soruyordu. Yazıyı kaleme alan yazar örnek olarak eşine börek kızartırken yüzünü yakan bir kadını veriyordu. Kocası onu o kadar çok seviyormuş ki 'ben seni asla bırakmam, senin ruhuna aşığım, hayat yoldaşımsın' falan diyordu. Yazar da verdiği örneğe inanmış olmalı ki sevgi kelebeği gibi uçmuş ,edebiyat yapmış. Şimdi ben bu saftirik yazara ne diyeyim bilemiyorum, allah akıl fikir versin.

yapılan savaşlardan dahi korkunc gercek 'zannetmek'.

dünyada ölümden başkası yalan.

gençlik yıllarında tanışıp birbirlerini seven gençlerin aradan geçen zaman içinde anlaşamayıp ayrılmaya karar verdikleri an ki düşünceleridir. evet, hiç ayrılmayıp ömür boyu beraber yaşayarak yaşlanmayı düşünmelerine rağmen başarılı olamamışların söylemleridir. *

genelde sevgiliyle gelecekle ilgili hayallerin anasını satıldığı ilişki türlerinde, herhangi bir ayrılık rüzgarı esse anında akıldan geçen cümledir.

-ben zannetmiştim ki beraber yaşlanırdık...

bazen hayattaki tüm değerler karşılığında istenilebilecek bir vaattir. *

(bkz: yanlış zannetmişsin yok öyle bir şey)

hayal kırıklığıyla dolu serzeniş.

Kişinin önce kendisiyle yaşlanmayı bilmesi daha önemlidir. *

-ben zannetmiştim ki beraber yaşlanırız..
+sen zannetmiştin, ben değil.

-ben zannetmiştim ki beraber yaşlanırız...
+............

bu cümleden sonra ne söylenirse söylensin o yanılgının yerini dolduramaz.

(bkz: beraber yaşlanma geyiği)

"ben zannetmiştim ki bi yerden başlarız"ın ameliyatlık hali. zan sana ait. kaf dağı'nda homeros okursun, geçer.

terk edilmiş sevgili repliği.

yoktur öyle pastadan evler, kurbağa iken öpünce yakışıklı olan prensler... ayakkabının teki uğruna tüm ülkeyi dolaştıran ve kül kedisini bulan adamlar... prenses değilizdir aslında annemizin sabah uyandırırken söylediği gibi... zannederdik ki ancak uzaktakiler özlenir... masallar da yok işte hayatta. herkes kendi masalını kendi söndürürken ve kalan izmariti başka birinin hayatını yakmak için kullanmaktayken, biz sadece zannederiz bir gün düzelecek herşey diye anlayacağın...

"zannetmiştim", "sanmıştım" yanlış düşünme olasılıklarının, genellikle "a" şıkkıdır... kesin kanı oluşmadan önceki hatalı düşünce şeklidir ne yazık ki zanlarda yanılırız.

çok romantik, sanki masal anlatmaya başlar gibi. bir varmış bir yokmuş diye. ya işte masala başlarken öyle başlanıyor da. o masalı okumaya başladın mı; kazın ayağının hiç de öyle olmadığını görüyorsun. anında elektrik çarpmış gibi hemde.

insanın içini parçalayarak biten bu masalın sonunda da...

asla gökten üç elma düşmüyor...

HIDIR&BIDIR:
YAZAR UYARISI OLARAK;
"ANCA BiR ÇUVAL AYVA DÜŞÜYOR* ..."