ben bu yazıyı sana yazdım

"Butun istedigim biraz kesinlikti."

Neden bukadar güzelsin, neden küçük bir çocuk kadar masum aynı zamanda hırçınsın..
Neden neden seni seviyorum neden..

Yazdıklarımı keşke anlayabilseydin.

gercekle isim yok deyince gercekler daha bir belirmeye, kabarmaya basladi. Bi dur allasen hayal kurayim, imgelerle, mecazlarla seveyim kimisini anla bazen anlamamazliktan gel ama bu kadar da hayali politize etme etme.

''Sen de anla artık, başka yolu yok bunun! Yazıkmış, kılmış, tüymüş hepsi hesap edildi bunların ya. Her şeye hazırım diyorum sana. De ki iyilik ediyorsun, de ki sevap işliyorsun.. Herkesin inandığı bir şey vardır bu amına koduğumun hayatında. Benimkisi de sensin. Ne yapayım?''

kader.

yorma artık, yaşanmışlıkların bir hatrı olsun, lütfen yapma.

Senin yüzünden mimarlıktan soğuyorum,mezun olana kadar sabretmem lazım sonra göreceksin gününü.Boşuna mesaini harcamak istemiyordun ya benimle dersine de gelmeyeceğim merak etme dediğin gibi olsun bu seferlik.

... fakat sonra vazgeçtim, üzgünüm canım.

gel be, gel iste.
kufrum tovbeme karissin, aklim fikrime.
oyle bir gel ki bana, nefes nefese...

kesin mac izliyosundur hic yormuyim simdi dilimi.

merak etme bir gün sende kırılırsın. yok neymiş sıkılmış yok neymiş sevgiye emin değilmiş bir gün anlamayacaksın ne olduğunu bile.

Bana gel diye gel diye bilsen
sana
aşkımı anlatabilsem
Yine maziye maziye
dönsem,
senin aşkına hiç doyum
olmaz.
*

sana ne şarkılar şiirler yazdımda olmadı be sevgili sevemedin sen beni.
aşk bu acıdır acıtır seven bilir kalp yarasını.
keşke sevmeseydim senide bu kadar yakmasaydın canımı.
sağlık olsun vardır bunda da hayır demek isterdim de hayrını da şerrini de be sevgili.
yine de kal sağlıcakla severim seni bilirsin iyi bak kendine.
ben bakamamışım zamanında demekki..

çatışma sürüyor son hızıyla beynimle kalbim arasında savaş meydanı nerede kestiremiyorum bazen boğazım düğümleniyor, hatta bazen tüm dertler birikip tek bir yutkunamıyorum oluyor.

"Annen gibi seviyorum seni
Yeniden doguramam fakat karnimda uyuturum.."

Seni çok seviyorum.
insanlar bazen kaç yıl birini severler ama mutlu olamazlar, ayrılırlar. Ama sen öyle değilsin.
Kaç yıldır bırakmadın beni.
Ben seni bıraktım sen beni yine bırakmadın.
Beni her zaman affettin. Ben senin yanındayım dedin.
Ben sana adım adım gelirken sen bana koşarak geldin.
Seni çok sevdiğim halde hala nankörlük yapıyorum ne olursun affet beni.
Senin için canım feda.

vazgeçtim. sana söylediğim, hayalini kurduğum, çabalamak istediğim her şeyden vazgeçtim. hepsi birer boşluk.

soyleyecek çok sözüm yok aslında. seni seviyorum. Eğer dediğin gibi sen de seviyorsan ben neyin üzüntüsünü çekiyorum? gulunce çıkan gamzelerini özledim. uzatma daha fazla, gel.

ben bu yazıyı çok uzakta olan, benim çok sevdiğim ancak onun benim farkımda bile olmadığı birine yazıyorum;

yıllarca yaptığım değersiz gördüğün şeylerin değerini bir bir anladığını biliyorum, benden sonra tanıdığın insanların hiçbirinin benim kadar samimi ve içten çözümler üretemediğini biliyorum, kriz geçirdiğinde yanında olan dallamanın daha senin ilacını nasıl kullanman gerektiğini dahi bilmediğini; bunun yüzünden acile kaldırıldığını biliyorum. mutlu bir fotoğraf karesi verip whatsappa profil fotoğrafı koyup sırf bana nispet olsun diye engellemediğini biliyorum, benim zor durumda kaldığımda en çok beni anlayan birine ihtiyaç duyduğumda senin olmayışını asla unutmayacağım. yemin ediyorum her karşıma çıktığında seninle her karşılaştığımda bunu sana an be an anımsatacağım, geçirdiğimiz bütün güzel anıların olduğu mekanlar sana beni hatırlatırken oralarda belirip korkulu rüyan olacağım. sen bittin sen, en az benim kadar bitiksin.

bir gün bitecek hasret. Bak buraya yazıyorum.

Senin ta kitabını sikeyim.
-X

bilmiyorum belki okumazsın ama yazmak istedim her neyse bişeyler söyleyeceğim seni anlatmak istiyorum mesela sesini neden sesin huzur dolu neden sesin hasretimi körüklüyor neden bu kadar seviyorum sesini yada gülüşün neden bu kadar güzel gülüyorsun yasaklamıştım sana ben yokken gülmeyecektin ne oldu? sonra kokun var kilometrelerce ötede olan hiç hissetmediğim kokun neden ben dışında herkes kokunu hissedebiliyor lanet olsun neden yanında olup sana sarılıp hikayeler anlatmak varken burada acaba yarın sesini duyabilecekmiyim diye düşünüyorum neden yanında olup o kahverengi gözlere derin derin bakamıyorum lanet olsun mesafelere, lanet olsun beni özlemeyişie, lanet olsun yanımda olmayışına iyi geceler zaafım.

ben şimdi çok güzel severim de seni, ne gerek var sonunu bildiğim bir hikayeye tekrar başlamaya? ben sert tutuyorum kalemi, yeni bir sayfa açsam yazımın bir kopyası da oraya geçmiş oluyor. ve ben sondan bir önceki sayfadayım, defterim bitmek üzere. gülüşümde papatya açacaksa, bu son şansım. çünkü "ben çok sevmiştim ya" dedirterek ağlatmanın birini, günahı asla ödenmez. şimdi ben çekiniyorsam bu senin iyiliğin için, çekindiğim halde duramıyorsam yalnızca benim kötülüğüm.

bir süre sonra sürekli tekrar eden sıkıcı bir şarkı gibi geliyorum insanlara. anlatmakla biterim ben. en karanlık yerimden öpmez kimse ve kuşlar değil yağmur yağar saçlarıma. tutam tutam kesilip beyaz fayansa düşen sarı; güneş değil, saçlarım hiç değil, gidiş biletimdir.

Merhaba yine ben uzun süreden sonra,şimdi olsan karşımda dersin ki nereden geldim aklına bunca zaman geçmişken üzerinden son konuştuklarımızın.Her zaman merak eder insan arkasında bıraktıklarını,her ne kadar bir daha dahil olamayacak olsalar da birbirlerinin hayatlarına.

Bugün falımda çıktı adın ,ansızın karşılaştım seninle falda da olsa.Hep merak ederdim biliyor musun tek taraflı mıydı yaşadıklarım diye,acaba kaçmama değdi mi diye ? sordum bugün bunu da falcıya ;dediğine göre sende sevmişsin beni o zamanlar,ben tek taraflı olmadığını umut ederdim hep,öyle düşünmeye çalışırdım ;şu ana kadar da hep öyle düşündüm aslında içten içe.

Benim için kolay değildi seni sevmek,bir camın ardından seni izlemeye mahkum olmak ,kimseye anlatamamak her şeyi içimde yaşamak gerçekten yordu beni.Bunların hepsinin benim hatam olduğunu düşünmek ve her gün kendimi yiyip bitirmek sırf bu yüzden senden uzak durmak nasıl da zordu.Bu yolu ben seçtim,seçmek zorunda hissettim kendimi çünkü seni kaybetme riskini göze alamazdım.Sen benim 12 senemdin birlikte büyümüştük ,aynı keki paylaşmıştık mesela ,sonra birlikte seçmiştik gideceğimiz yerleri haritadan ,hayallerimizi paylaşmıştık biz.Senin alacağın arabayı da beraber seçmiştik mesela.Bana o kadar yakındın ki,yanında saçmalamak o kadar kolaydı ki o zamanlar.Aynaya bakmak gibi bir şeydi sana bakmak.Yavaş yavaş daha fazla sevmeye başladım seni her ne kadar farkedemesem de başta bunu,sevgim de benimle birlikte büyüdü galiba.Birinci sınıfta en gıcık olduğum insandın oysa - hatta ondan sonra geçen bir kaç sene de dahil buna,çocukluğuma ver lütfen-. Lise zamanlarıma doğru en yakınımdın ama merak etme yani,sonra da lise yıllarımı mahveden kişi olarak yer aldın hayatımda.

Liseyle birlikte kaçış hikayemde başladı,başlarda birbirimizin her şeyine nereye gittiğine kadar karışıyorduk ,çocuksu bir edayla yapıyorduk bunu o zamanlar bile itiraf edemiyordum kendime seni sevdiğimi ;o aptal kaybetme korkum yüzünden belki de.itiraf ettiğimde ise çok geçti çünkü seni kaybetmemek adına yaptığım her şey senden daha da uzaklaştırdı beni,ben sadece arkadaşlığınla yetinmeyi göze alırken o bile kalmadı elimde.Seni görmekten vazgeçtim bir gün ,aynı yerde aynı kişilerle konuştuk ama birbirimiz için görünmez olduk bir gün.Hiç unutmuyorum o günü, o görmeyişlerimizi,gidip o çıkarcı pisliğin yanına oturuşunu sonra yanımdan geçip gidişini.Sonra ne mi oldu seni hep bulmamak için aradım, senin mahallene geldim kaç kere,yolumu uzattım evinin önünden geçtim belki seni görürüm diye ama her karşılaşmamızda sen görmeden yolumu değiştirdim.Sınıfın penceresinden bahçeyi izledim sonra geçersin diye,her yalnız hissettiğimde mektup yazdım sana yüzlerce,sonra bana yazdığın hatırayı okudum özledikçe,mesajlaşmalarımızı okudum unutmamak için.Gözyaşlarımı kendi elimle sildim kimse bilmediği için.Yiyip bitirdim kendimi kısaca ,yaşadığım yerden nefret etme sebebim oldun,her zerresinde sende vardın çünkü.Üniversiteye geçtikten sonra anca unutabildim seni zorda olsa.

Sen benim için aşka en yakın şeysin ,hiç öyle hissedemedim senden sonra.Kolay değil çocukluğumdun,4 sene çektiğim acıydın,ilk devrimimdin sen benim.Korkuyorum aşık olma hakkımı sende kullandım diye ,aşkın bizi bir kere bulacağına inanıyorum çünkü.Seni severken duygularım daha saftı ama belki de o yüzden bana böyle geliyor.Hoşlanabilir insanlar sevebilir ama o güzel şey bir kere gelir insanın başına,kendi kendine ölüm fermanını kaç kere imzalayabilirsin ki? Ama çabalıyorum kendimce sende çabala lütfen.

Kendine iyi bak 12 senem,ilk devrimim.

Seni gözümde çok fazla büyütmüsüm neden sadece beğeniceğim şeyler aradim ki sende. Dünyaya, insanlara ve ilişkilere olan güvenimi bir kere daha kırmaktan başka tek guzel sey bırakmadın ardında. Tesekkurler bu kadar acı bi şekilde hatırlattıgın için.