babalar günü

Babanız yanınızdayken kıymetini bilin. Allah rahmet eylesin babam.

Babanin degerini bil. hala hayattayken ve sansin varken onunla icinde kalan seyleri yap.

Do it. Now.

imza: bir dost...

kapitalistlerin uyduruğudur. baba hergün babadır özel günü yoktur. babası olmayanlar da var.

(bkz: babalarla fotoğraf atma günü)

ananın da babanın da yeri ayrı, biri diğerinin yerini tutamaz.

babaların günü olduğu kadar hem annelik babalık yapmak zorunda kalan annelerin de günüdür. kutlu olsun!

umarım burda bizim gözümüze soktuğunuz sevginizi, güzellemelerinizi babanıza gösteriyosunuzdur
çoookk uzun zaman oldu babamı kaybedeli ama sizi kesinlikle kıskanmıyorum aksine mutlu oluyorum babalarıyla mutlu olan çocuklar görünce
sadece yaratıcının merhametini sorguluyorum; niye ben oyun oynarken terleyip hasta olmayayım diye elinde atlet tişörtle beni bekleyen adamı alıyosun da çocuklarına tecavüz eden, ailesine iskence eden, ana babasına zulüm eden orospu çocuklarını yaşatıyosun?

Bu ülkedeki tek gerçek babanınkini kutlamak lazımdır

görsel

Babası olanların babası olmayanlara nazire yaptığı gündür.
Düşüncesizlik, ahlaksızlıktır. Evet.

görsel
Yollar diye okuyun. Biz kim taksiye binmek kim.

görsel
seninde babalar günün kutlu olsun fenerbahçem. 17 kulübün babasısın nihayetinde

Hepi fadırs dey
Yeşil aldım huzurlu renk diye. Gerçi kullanmaz böyle şeyleri. Bence beğendi
görsel

Gösteriş için yeni prim aracı. Of sıktı gerçekten şu klişeler.

Her hafta cumartesi günüdür.

Her gün.

yaklaştı zannettim. okuma geç.

hiçbir zaman anlam yüklemememiştik bu zırva güne hatta yok babalar gününü göstere göstere kutlamayın olan var olmayan var tadındaki duyarcılara da hep uyuz olmuşumdur. ama az önce boş bulundum gözlerim doldu bir reklamda. çocukken babam çalıştığı için annemle baş başa şehir dışına çıktığımızda dayımı kuzenlerimle oynarken gördükçe sebebini o zamanlar hiç bilemediğim dev bir iç sıkıntısıyla ağlayıp dururdum. ancak şimdi anlıyorum o ağlamaların sebebini. baba özlemiymiş meğer. maalesef aynı sıkıntı şimdi de basıyor içimi sıkça.

ayrıca sikeyim yapacağınız reklamı.

bu sene bu haftanın pazarına denk gelmektedir.

Ben bu sene mezar taşı aldım. Ne kadar ironik!

(bkz: ah yalan dünya)

birilerine bir şeylerin yokluğunu hatırlatan ve burukluğunu yaşatan hiçbir günü sevmiyorum.
Yine de önemseyen kutlanılmasını bekleyen her kim varsa kutlu olsun.

Sabah olsa da erkenden gidip ziyaret etsem, en sevdigi cicekleri gotursem, bir daha hic sesini duyamayacak olsam da konussam diye bekliyorum.

Oyle buruk ve huzunlu bir gun olacak...

Bu yıl soğuk geçiyor.
Birkaç aydır konuşmuyoruz. Bakalım nereye kadar böyle gidecek.
Yalnız, aramızda soğuk rüzgarlar estiği için evde heskes sakin.

Babalar günü ise gider babanın gününü bizzat elini öper kutlarsın olur biter. Bunu sosyal medyada paylaşmanın, insanların gözüne sokmanın, aldığın hediyeyi paylaşmanın amacı, mantığı ne? Babalar gününü sosyal medyadan paylaştın diye iyi bir evlat iyi bir insan mı oldun yani?
Babası yeni vefat edenler, babası uzun süredir vefat edenler ve babasını hiç görmeyenler var. Delice özleyenler var.
Kimse babalar gününü kutlamasın demiyorum. Gidin, sarılın, elini öpün kutlayın ancak bunu reklam etmenin hiçbir faydası yok ve bu sizi iyi insan da yapmıyor. Aksine düşüncesiz, merhametsiz, gösteriş meraklısı bir budala yapıyor.
Bunlara da dikkat etmek lazım.

Babalar günü her ne kadar sönük kutlama ve ilgili ile karşılansa da, aslında daha şaşalı kutlanması gereken gün diye düşünürüm.
Kadın, annelik duygusu ve donanımı ile dünyaya gelirken,
erkek, baba olmayı sonradan öğreniyor. buna rağmen, bazı babalar, anneden daha da özverili ve duygusal evladına ebeveyn oluyor. En azından benim babam öyle idi..
Babamı 2008 senesinde kaybettim,
o gidene kadar en iyi arkadaşım,
en iyi dostum ve babam oldu bana,
Tabii çekişmelerimiz ya da benim isyanlarım, terk edişlerim, asiliklerim olduğu halde, hiç bir zaman kollarını kapatmadı bana, ne zaman ben geldim baba desem, yarı müstehzi yarı ağlamaklı sıkı sıkı kucakladı..
Hayatımda aldığım yolu ve yolumun nasıl olması gerektiğini, nerede yumruklarımı hazır etmem, nerede kenara çekilip, sadece seyretmem gerektiğini, söyleyerek değil kendisinin yaşadığı hayatından öğrendim..
Ve Hâlâ hayata karşı korkmadan yol almamı sağlar, nasıl mı?
Babamı kaybettikten sonra yaşadığım ağır travmalar ve kendimi tamamiyle izole edip inzivaya çekildiğim zaman, yine o süreçte, rüyalarıma gelerek bana cesaret verdi.
Onu özlüyorum, daima eksikliğini hissediyorum, ama yine de kendimi dünyanın en şanslı kişisi olarak görüyorum,
Her insana böyle baba nasip olmayacağını bilerek, iyi ki o adam benim babamdı diyorum..
Seni çok özlüyorum Rıfatçım..

yilda bir gun huzur evinde değil evimizde her zaman bas tacidir anamiz babamiz.

kapitalizim der susarım.