açtığı başlıklara entry girilmeyen yazarın hüznü

tekrar tekrar başlığına tıklayıp hala bir entry girilmediğini görünce, üzünlenen belki ağlamaklı olan belki de ağlayan -oha lan- yazar psikolojisi. hemen başlığı nasıl kaldırabileceğine bakar. ama artık çok geçtir o eziklikle bir ömür yaşamak zorunda kalmıştır. bir daha açmaz başlık, korkar, çekinir.

açtığı başlıklara entry girilmeyen yazarların entry girebilcekleri entrysiz bir sürü başlık bulunduğundan hüzün kendini fesheder.

edit: olmadı bir ukde atarsın

bu başlığı açan yazarın birkaç dakika sonra yaşayacağı hüzünle eşdeğerdir.

hüzünlenmeyen yazardır. açtığım çoğu başlığa 2. bir entry dahi girilmiyor. bilgi içerikli olmasından ziyade 2 laf koyar mantalitesinden uzak başlıklar. dur ulan ben gördüm ben lafı koyucam tarzı başlık açmaz iseniz o hüznü zaten hep yaşarsınız.

bir yahudi olarak atatürk diye başlık aç bak nasıl takır takır entari giriyorlar. çok seviyorlar atamı çok. trollere bile cevap veriyorlar sırf bu yüzden.

ya da diğer alternatif başlıklar;

x takım dünyanın en büyüğü

y kişi dünyanın en mükemmel lideri

zürtler gelmiş geçmiş en iyi ırk

böyle başlıklar açıp mutlu olacağını zannediyorsan yanılıyorda olabilirsin.

bilgi içerikli başlıklarım artı almasa da , entry girilmese de inadınıza o başlıkları açıcam. nasılsa sizin boktan başlıklarınızın hiç biri google aramalarında popüler değil.

bunu buraya yazmak ne derece doğru bilmiyorum ama (itiraf duruken demi ne salak adamım ben ya) çoğu zaman bende de olan durum. çoğu zaman sub-ethadan girince yolun sonundaki camiden sağa dönüp ankete ulaştığımda kendime geliyorum.

özet: bilmukabele hem de pek! respect!

ezilme duygusunun ta kendisidir. ayrıca içerisinde üzülme duygusu da vardır.