ay sonu

(bkz: ay başı)

babalarin en cok arandigi donemdir.

babaların sırra kadem bastığı biz öğrenci kesimin babalara geldiğimiz zaman dilimidir.

Zaman ne kadar çabuk geçiyor yine ay sonu gelmiş denilen zamandır.

direk olay (bkz: parasızlık) ile ifade edilir.

lakin öyledir, mesleğiniz de önemli değil.

maaşlı çalışıyorsanız, ödemelerdi, masraflardı, cepte beş kuruş para gördüm harcamalardı derken ay sonu gelir ve cebinizde hakkaten sigara alacak para kalmaz ve ertesi gün servisi kaçırırsam işe gidemem telaşesine bile düşebilirsiniz.

arada babalar özellikle bu dönemlerde başınıza beladır. aramazlar, sormazlar, yardım etmezler; ama derken ay başı olur ve bir anda canım oğluma döner iş.

herhangi bir günün, dönemin, vesaire önemi olmazdı çocuk için.

saate bakmaz, odasında takvim yaprakları yirminci asıra çivilenmişti.

daha yüzeysel yaşamayı tercih etti çocuk. modern kalıpların kabına uyduramadı ilkel benliğini.

sonu hisseder gibiydi. güdemeyeceği diyardan gidecekti.

bir de kız vardı… onu son bi görse yeterdi.

hafta sonu olmasına rağmen tersoluktan soğuk çaya talim etme halidir.
espresso içsen ne yazar, promili yüksek bişey olmadıktan sonra..

bazen taa 15 gün öncesinden beklenilendir. ulan bu kadar mı parasız kalınır. neyse ay başına az kaldı.

amına koduğumun günleridir.
(bkz: biz burda ölüyoz abi)

gece hayatının bittiği, insanın kendini dikiş nakışa adadığı gündür.

aile ziyareti ekseriyetle bugünlerde olur.

ay başında ise gelsin night clublar, vişne vodkalar cuppa cuppaaa..

Ay başında kraliçeler gibi yaşayan bendenizi süründüren zaman dilimi.