bugün

gereksiz sığınma, bir yerlere aidiyet korkusu. götü manevi olarak sağlama alma.
camide terlikleri çaldırdıktan sonraki hissiyat. ayakkabı tamam da terliği ne yapacaksın be adam?
insanların en şerefli mahluk olduğunu hissedemeyecekler.

çünkü her yaratık tesadüf eseri, rüzgar esti, yağmur yağdı, ışınlar falan, bide mutasyon var, onlara göre böyle meydana geldiği için, hayvan, taş, toprak, ağaç, insan hepsi aynı ve eşit durumdadır.
Bir ateist kendi hataları ve yaptığı kötülükler karşısında asla "şeytana uydum, kaderimmiş demez" delikanlı gibi öz eleştiri yapar, sorumluluğu şeytana atmaz. Ama en güzeli bir yaratana inanmadığı halde, yani bir ödül olmadığı halde, insanlara yardım eder,ya da bir ceza olmadığını bildiği halde, iğrenç şeyler yapmaz. Hadi bakalım Müslümanlar bu ülkede ateist sayısı 20 bini geçmezken, bunca rezaleti, tecavüzü, hırsızlığı, cinayeti, kim yapıyor? Ateistler mi cevap verin!
Yaptıkları zevkli şeylerden sonra bunun günah olduğunu hatırlayıp suçlu hissetme durumunu yaşamayacaklardır. Dürüst ve tutarlı bir ateistin asla hissedemeyeceği duygu sebepsiz suçluluk duygusudur.
bir akşam tövbe edip namaz kıldıktan sonra ağlarken yaşanılacak duyguları ve ertesi gün arkadaş ortamıyla beraber günahtan günaha girdikten sonra arkaya yaslanıp duyulan diğer duygu.
günah işlemenin zevki... zira bu zevki ancak çok dindar olduğunu farzedenler günah işledikleri vakit hissederler. mesela; zina eylemek gibi durumlarda... nedense bu entriyi girerken kendimden tiksindim hafiften. bugün bende bi gariplik var, neyse...
kurban bayramının geldiği şu tarihlerde, televizyonda milyonlarca hacı adayının kabe'de aynı anda secdeye gittiğini görüp de tüylerinin diken diken olması gibi harika bir duyguyu hissedemezler. televizyon bile bu etkiyi yapıyorsa orada olmak müthiş olmalı.
hayvanların kurban bayramında boğazlanırken hissedecekleri vahşet duygusu.
(bkz: mallık)

bu duyguyu hiç hissetmiyorum.
arabistan şeyhinin kabe etrafındaki binaları kiralarak kazandığı din sömürüsü duygusu.
en çaresiz anında imdatına yetişen varlığın ilahı bir gücün gönderdiğini bilmek.
yüce allahın seni koruduğunu ne kadar kimsesiz olursan ol allahın yanında olduğunu bilmenin mutluluğunu.
bunu asla bilemiyecekler,hissedemiyecekler.
edit: lan ne dedim ki eksiliyonuz.
muz öpmenin dudaklarda yarattığı his.
(bkz: Muz tarikatı)
sabah namazını beklemenin verdiği mutluluk duygusu.
secdedeki huzur.
Allah rızası için yaptılan bir iyiliğin verdiği huzur, mutluluk.
(bkz: sen ateisti anlayamazsın ama o seni anlar)
istavroz çıkarmanın ruha kattığı manevi değeri anlayamazlar. peki ben hristiyan mıyım? hayır. benim burada ne işim var? bilmiyorum. Siktir olup gideyim burdan.
ateistlerin ciddi bir çoğunluğu, bir dine mensup olarak doğduğu ve -sallama bir aralık verelim- 15-30 yaş arasında ateizme geçiş yaptığı için o duyguları "asla hissetmemesi" gibi bir durum söz konusu olamaz. o kişi zamanında dua da etmeye çalışmıştır, namaz da kılmıştır, vs. ama bir noktada demek ki o duygular o'na yeteri kadar anlamlı, güzel gelmemiştir. müslüman kardeş sen siktir et ateyizi falan, ulvi duygularını yaşa, ateyizleri de merak etme. bu ülkede ne kadar da dert müslümanlara, ateistlerin mutsuzluğu(!) arkadaş ya.
Rabbimin büyüklüğünü bilip, ''Hadi bunuda açıklayın ateistler.'' deme duygusunudur.
Kedi sevgisidir.
Icten ettigin duanin kabul olmasi ve sonrasindaki huzur, baglilik en guzel duygulardan. Hissettigim iyi ki hissettigim duygu.
gerdek gecesi küsküyü vermeden önce 2 rekat namaz kılmak. am göt meme düşünmeden, sadece huzur ve mutlu bir evlilik için...