bugün

Türk milli ahlakına sahip olan, tarihini bilen bir insan hem türkçü hem de deist veya ateist olamaz.

Ateistim veya deistim diyen türkçü ya ergendir, ya da budaladır.

Bir türkçü müslüman, hristiyan, yahudi, budist veya göktanrı dinine mensup şamanist bir kimse olabilir ancak tanrıya inanmayan, veya tanrı köşesine çekildi diyen kimse türkçü değildir.
iyi bir b.k değildir.
şöyle diyeyim, maneviyat olmadan, Türkçülük zaten olmaz. Türkçülük manevi duygular üzerine kurulu bir fikriyattır.
maneviyattan yoksun bir kimsenin Türkçü olması mümkün değildir. Agnostik olabilir, ama aynı zamanda milletinin dinine saygı duyar ve bu dini duyguları ve maneviyatı yaşatmak ister.
insan dini ve inanışını seçebilir ama kökenini secemez. Hristiyan, muslunan, deist, ateist insanlar türk olabilir. Türk olmanın şartı muslunan olmak değildir.
maneviyatın bana açıklamasını yapar mısınız? nedir türk maneviyatı?

klasik ilkokul ders kitabı açıklaması yapiyim: gelenek göreneklere sahip çıkmak (misafirperverlik harici diğerlerinin işlevsel olduğu söylenemez), kadının bekaretini evleneceği adama saklaması, ( tamamen arap kültüründen empoze edilmiş), evinin kadını, çocuklarının anası vesaire...

sizin maneviyat olarak algıladığınız değerler bütünü, islamın öğretisidir. hatta çoğu zaman maneviyatı, "duygudaşlık" ile karıştırıyorsunuz. dostuna, ailene sana ihtiyaç duyulduğunda yardım etmek, insanları kandırmamak, hal hatır sormak, kimsenin hakkını gasp etmemek... bunların maneviyatla falan alakası uzaktan yakından yoktur. empati, onun doğurduğu merhamet, ve merhametin son halini oluşturduğu ahlak bütünlüğü vardır ki ahlak "evrenseldir." türk fikriyatıymış, yok mezapotamya kültürüymüş, yok singapur alemetleriymiş... boş işler. gençliğinizden beri beyninize pohpohlanan yarı milliyetçi duygu silsilelerinden başka hiçbir şey değil.
Neden, deist olunca damarlarında türk kanı akmıyor mu kardeş?