artık fotoğraf çekemeyen insanın kalmaması

fotograf çekemeyen kaldıysa haber yollasın. alnından öpeceğim !

teknolojinin olumsuz yanlarından birisidir, fotograf çekmenin duygusuzlaştırılması. eskiden çok eskiden ‘dijataller’ henüz yokken öyle miydi ? belki toplam 10 fotograf için heyecanla beklerlerdi insanlar. kötü bile çıkmış olsalar, günlerce bekledikleri o fotografa kötü diyemezlerdi. o zamanlar ‘sil’ butonu yoktu fotograf makinelerinde. peki ya şimdi? ‘ay iğrenç çıkmışım sil hemen, silmezsen küserim bak’ şeklinde zırlamaları hepimiz yapmışızdır. peki ya son yıllarda elinizde bastırdığınız kaç fotografınız var ? bence hepsi bilgisayarlarda, usb’lerde hapsolmuş durumda. o fotografların olması gereken yer orası değil. fotograf albümleri ! duvarlar, çerçeveler. bir zaman sonra ‘bir resmin kalmış bende, tam ortadan yırtılmış’ şeklinde şarkılar bile duyamayacağımızdan korkuyorum sadece. bebekliğimden bana kalan fotograflarım bile bugüne oranla çok daha çok. oysa şimdi çok daha güzel bir fotograf makinası var elimde. asıl sorunda bu ya. elimde çok güzel bir fotograf makinamın olması. elimizde. 12-13 yaşlarındaki her çocuğun elinde. fotografı popülerite aracı olarak gören herkesin elinde. fotograf duygudur. sanattır. i̇çteki güzel duyguların dışa yansımasıdır. benim fotograf tanımım budur. mutlu anları, mutsuz anları ‘kişinin bakış açısına göre’ dondurmaktır. yorum katmaktır. sadece birilerinden ‘çok güzelsin’ lafını duymak için yapmam ben bunu. hatta sırf beğeni toplamak için fotograf çekeceğime ‘kimse beğenmesin fotograflarımı’ görüşünü felsefe edinerek fotograf çekerim. teknoloji, keşke fotograflar için bu kadar gelişmeseydin. keşke insanın kendi güzel çirkinliğini, kendi çirkin çirkinliğine dönüştüren photoshop programlarını çıkartmasaydın. i̇nsanların yüzlerinden ‘yılların izleri’ bir tıklamayla silinmeseydi fotograflardan. doğallık, duygu, sanat anlayışı bozulmasaydı fotografta.

keşke, keşke çektiğim fotografları çok eskiden çekmiş olsaydım. çok eskiden..

Yıllardır içimdeki kursa gidip öğrenme azmini söndüren olaydır. Neredeyse ilkokula gidenler busecan photography yazacaklar resimlerin altına. Üzülüyorum:(

Yıllardır içimdeki kursa gidip öğrenme azmini söndüren olaydır. Neredeyse ilk okula gidenler busecan photography yazacaklar resimlerin altına. Üzülüyorum:(

(bkz: yaralı_35 photography) *

her insanın kendince'fotomodel' ya da 'fotoğrafçı' olmasıdır. eline nikon ya da canon alan herkesin girdiği triptir.

bir tuşa basıp bir insanı çekmek ile fotoğrafçılık olmaz vesselam. gerçek bir sanatsal fotoğrafa bakıldığında insanın içinde bir şeyler uyandırmalı.