anneyle beraber güne gitmek

annenin güne gidecegi gun cocuguna bakacagı birini bulamaması ya da cocugunu baskasına bırakmak istememesi durumunda cocugun yasayacagı vahim durum

hele bir de erkek cocuk ise ileride kendisinde buyuk problemler yaratabilir, bilmem kac tane kadının arasında cocuk iyice afallar "noluyo lan burda" bakıslarıyla ortamı suzer, ayrıca annenin gun arkadasları tarafından mıncıklanarak tacize ugrar, konuşulanlar konusunda hiç bir fikri yoktur, aptallaşır, kekler börekler geldiginde yasadıgı ufak sevinci canı sıkıldıkca iyice unutur, belli bir süreden sonra "anneee gideliiiimmmm" diye sızlanmaya baslar, annenin de arkadaslarıyla olan muhabbetin icine eder, büyüdügünde o günleri hatırlamamak icin elinden geleni yapar ama nafile, o kadın dolu odada yasadıgı sıkıntıyı, o acı ve duygu dolu anları asla unutamaz, ömür boyu peşini bırakmayan anılar olarak hafızasında yer eder**

yaşın ilerlemesi durumunda, güne oğullarına kız beğenmek suretiyle gelen anneler tarafından dikkatle incelenmeye, haberiniz olmadan belli sınavlara tabi tutulmaya, başarılı olduysanız eve görücü gelmesine kadar* uzayan eylem.

çocukken bireydeki oyunculuk kabiliyetinin fena halde arrtırabileceği,etrafa salak salak iyiymiş modları verme eylemidir.sıkılırsınız,oradaki çoluk çocukla oynar,çay yanına yapılan çeşitli şeylerden yararlanırsınız,sonra biter ve oralara bir daha annenin bile neden gittiğini merak eder,bir daha asla gitmezsiniz.

sanssiz erkek cocuklarının hatta belki de kız cocuklarının da yaşadığı eylem. şahsen benim başıma gelmişti. oturulur bir masada kura çekilirdi. sonra para verirlerdi. sonra haftaya başkasına para verirlerdi. sonra haftaya başkasına.. tabi para verme işlemi öncesinde haftalarca yemek yaparlardı.

otur evinde paran cebinde yemeğini ye.

arada bir de komşu gezmesi yapılır da böyle olmaz..

(bkz: 200 yıllık anadolu gelenekleri)

sırf kısır sevdigim için annemin pesine zorla takildigim gezme cesididir. Tabiki bu durum gidecegimiz evdeki yasitlarimin durumuna bagliydi.
(bkz: davul dengi dengine calar)

12-13 yaslarında bılıncsız genc kızların yaptıgı eylemdır. simdi bana kaybolan yıllarımı verseler demek ister bu deli gönul

kucukken iri de olsa ciliz da olsa her insanin kendini icinde buldugu durumdur.. zaten cocugun irisi daha cok goze carptigi icin iri cocuk anneleri bi sure sonra bunu yapmaktan vazgecer. ciliz cocuklar ise cok yemek yerlerse ve terli terli soguk su icip hastaliktan yemek yiyemez duruma gelmezlerse bu durumdan kurtulurlar.. ama her durumda anneye saygili olunmalidir. bazilari vardir, teyzelere saygi duyarlar ama anneye degil, bunlar teyzeye "ana yarisi" denildigini duymamislardir. ha ogretmenlere de "ana yarisi,baba yarisi" derler ama burda konu teyzedir.. ya da anne daha dogrusu.. teyze yarimsa anne tamdir.. ona saygi da tam olmalidir.. saygi gostermemek cok kotudur annelere..aci...

erkekler için anne ile hamama gitmekten iyidir. yoksa kötümüdür. neydi lan öyle işte.

Tombala, 1. çinko sesleri eşliğinde mideye indirdiğim; kısır ve ıslak kek tadını hatırlatan cümle.

uslu kız olmak zorundasındır. birde annemin deyimıyle biraz benimle günlere gelde asosyallıkten kurtul der ne de sosyal faaliyettir ah bu günler. mark ve dolarlar gözünün önünde çarşaf çarşaf gezinir. ulen sunları alıp tüysem dubai de bir tatil yapılcak kadar para verr bee dediğim zamanlar olmuştur.

(bkz: işkence)

annenin çocuğu çantası misali günlere sürüklemesidir. neyseki güzel yemekler oluyordu.

sıkıcı ve baş ağrıtıcı eylemdir. teyzelerin ota boka samimiyetsiz kahkahalarla gülmelerinden dolayı kafanız şişer. bu günlerden birinde, koca popolu karılar geniş koltukları kapladığı için yüksek bir sandalyeye oturtulduktan sonra o sandalyeden düşmeyi başararak sehpa kenarıyla kaşımı yarmışlığım vardır. sanırım yıllardır her ay aralıksız düzenledikleri buluşmaların en aksiyonlusu o olmuştur.

özellikle annenin zoruyla gidiliyorsa pişman olunağını düşünülmesi yüksek ihtimaldir.fakat dönüşte hanım teyzelerle yapılan dedikoduların tadı hala damağınızdaysa annenize teşekkür etmeyi unutmayın.sonra ki günü iple çekersiniz (bkz: yaşadım ordan biliyorum)

günde verilen yiyecekler afiyetle mideye indirildikten sonra götüm götüm uzaklaşılması gereken olaydır efenim.

küçükken çok yaptığım eylem.bazen eğlenceli bile olurdu hatta,mutlaka bir teyzenin daha çocuğu olur,zaten pastalar börekler meyve suları gırla gider,kadınlar içeride dedikoduya dalmışken kimse çocukları farketmez. oh mis, özgürce oyun oynanır,tv izlenir,evin ablasının verdiği kağıt kalemlerle resim çizilir falan filan...

şimdilerde bile hobi olarak yapıyorum bazen, evin hanım kızı rolünü oynayıp, pasta börek ikram etmek, "okul nasıl gidiyor kızım" sorusuna "iyi gidiyor valla güzin teyzecim nolsun işte,alıştım artık" diye böyle yapay gülerekten cevaplar vermek,böyle her ortamda bulunan üzerine vazifeci teyze "eee yok mu birileri,seni ne zaman evlendiriyoruz" dediği zaman "ay ilahi songül teyzecim ahhahha hhaaayyy" diye konuyu geçiştirmek,kadınların birbirlerini süzmelerini,kendi aralarında "ayol hani anlaşmıştık sadece 3 çeşit yapacaktık, sen maşallah neler yapmışsın böyle" diyip hapır hupur yemelerini,dedikodularını,kendi çocuklarını ya da yeğenlerini öve öve bitirememelerini,torunlarının fotoğraflarını göstermelerini,gelinlerini çekiştirmelerini,birbirlerine yün örnekleri anlatmalarını ("bak 3 düz alıyorsun,sonra bir kere dolayıp ters alıyorsun,ikinci sırada büzüyorsun") dışarıdan izlemek ve bıyık altından gülmek acayip zevkli oluyor ya, alın size bedava komedi.
daha ne olsun?

Mutluluğun sırrı burada.