adamın dünyasını karartır. üniversite okuduğum şehirde öğrendim bunu. eskaza gittiğimiz bir birahanede sarhoş masalarına konsomasyon yapan o kadın benim annemdi. onu görmeyeli neredeyse 10 yıl olmuştu ama hemen tanıdım. birden küçüldüm, ağlamak istedim. sahipsiz, kaybolmuş bir çocuk gibi hissettim. koşarak çıktım. bugün aranıza onun bunun cocugu olarak katıldım çünkü ben öyleyim. bundan da hiç gocunmuyorum.
babanın kim olduğunu merak etmek eylemini beraberinde getiren vaziyet.
nick başlık uyumu için yapılmışsa boşadır.
(bkz: eric cartman)
Aşırı yesilcam dizileri izlendigini kanıtıdır efendim.
(bkz: küçük emrah)
(bkz: başlık açardım)
sorumsuz bir herifin dölü olduğunuzu gösterir.
insanlar anne ve babalarını seçemezler.

anne ve babanın suçlarınıda evlatlar çekmemeliler.

hoş herkesin bir sebebi olabilir, hayat mecbur bırakabilir bilmeden yargılanmamalı kimse.

ama bunu herkese bağırmak niye onu çözemedim.

edit: eger kafaysa bir insan bunun esprisinden nasıl bir zevk alabilir daha patolojik bir durum eğer öyleyse.
Onun bunun çocuğu olmaktır.
acı bir durum.
(bkz: orospu çocuğu) *
gerçekse acı, şakaysa daha acıdır.
bu konuda niye hep anneye yükleniliyor bilmiyorum. babanda kötü kadınlara giden ahlaksız herifin teki, ona niye hiç takılmıyorsun...
hayata dair iç burkan bir andır.
Kişi kendinden bilir işi.
zamir eksikliği hastalığına yakalanmaktır.

senin annenin mi yoksa kendi mi? *
bunu öğrenen evlat kendine nick almayı uygun görmüştür.