annenin değerinin anlaşıldığı anlar

evde yiyecek bir şeyin olmadığını görmek.

bir daha gelmeyeceğini anladığın andır.

Hiç ihtimal vermediğiniz halde giden sevdiceğin ardından, kucağında ağladığınız ve şifa bulduğunuz andır. Öğrenilmiştir, herkes gider, anne kalır...

gittiginiz uzak diyarlarda cantanizdan cikiveren sekerlemeler, meyveler, kuruyemisler... ve uzak diyarlarda gece akla gelip agladiginiz anlar... bizi dusunen yegane varlik. bizi karsiligi olmadan sevebilen tek insandir anne.

Anne ile yaşanan tartışma sonucu evin kapısını çarpıp dışarı kafa dinlemeye gittiğimizde gördüğünüz anne ile oğlun mutluluk Tablosu ben Naptım dediğiniz de anlaşılır.

illa an olmasına gerek yok . sürekli anlaşılan değeri vardır.

onun o güzel ve yılların yorgunluğunu taşıyan yüzüne baktığınızda işte bu benim her şeyim der insan.
eksikliklerini göstermesin allah.

Telefon rehberinde artık " valide sultan" kayıtlı numaraya bir daha asla ulaşamayacağınızı anladığınız zaman...

mavi demirli yurt yatağında terlemeye çalışılan an.

anlaşılmadığı anmı var? allah analarımızı başımızdan eksik etmesin.

Kahvaltı için mutfağa girdiğinde bi tencere sarmayla karşılaştığın andır.

Eve aç geldiğinde fırından yeni çıkan böreğin kokusunu aldığım andır .

Her andır.

öğrenci evinde ketılda makarna pişirmek ve soğan soymak anlarıdır.

Temiz elbise kalmaması.

Mezara indirip üstünü soğuk toprakla örttükten sonraki her an değerini çok daha farklı anlıyor insan.

hiçbir an. çokta değerli görmüyorum onu ve diğer tüm insanları. bugün mesela dedi "ankara da o kadar patlama oluyo odtulu gençler ölüyo sen ölseydin keşke." hiçbir şey demedim. muhabbet kuşum insanlardan daha önemlidir annem de dahil.

üniversiteyi başka şehirde okumaya başladığında anlarsın baboş.

toprağa verdiğiniz günün gecesidir.

hastalandığımda öflemeyen tek kişi olduğunu her seferinde pişmanlıkla farkettiğim anlar anam anam..

Karşılıksız iyilik gelmediğini gördüğümüz andır. Bu da yaşın ilerlemesi ile oluyor tabiki.

bugünlerde niye böyleyim bilmiyorum. çok sulu gözlü biri oldum çıktım. ve her gözlerim dolduğu anda aklıma gelir oldun. aylar sonra buraya girip sana daha önce yazdıklarımı okumak isteyişim neden, bunu da bilmiyorum. velhasıl cok özlüyorum anne, göcüp gittiğinden beri çok zaman geçti ama alışamadım işte, alışamıyacağım da anlaşılan...

değerini zamanında anlayamadığım annem nur içinde yat...

öldüğü an.

5 ay oldu be o kadar yalnız hissediyorum ki kendimi. keşke hasta yatsaydı yatalak olsaydı ama nefesini hissetseydim.

Tam olarak hatırlayamıyorum ama küçükken babacıydım herkese babamı çok sevdiğimi, annemi pek fazla sevmediğimi söylerdim. Büyüdükçe anladım ki annemin kıymetini bilmiyormuşum. Bizim için nelere katlandığını anlayamıyormuşum.
Şimdi her fırsatta öpüp kokluyorum, sımsıkı sarılıyorum pek geç kalmış sayılmam.
Anne babasından ayrı, anne babasını kaybetmiş olanlara Allah sabır versin aileden daha önemli ne var ki..

bir süredir maddi sıkıntılar yaşıyorum. kardeşim işsiz. abim yeni evlendi. evde tek çalışan benim. maaşım anca faturaların bir kısmına ve abimin evliliğinden kalan borca yetiyor.

akşam eve geldim yorgun argın. kapıdan girdim. annem i öptüm. yemek hazır mı dedim. hazır dedi. sen otur dedi bana. oturdum mutfakta...

-ben çok kötü bişey yaptım oğlum
+ne oldu anne hayır olsun!?
- canım tatlı istedi. markette gördüm aldım. ama çok pahalıymış.
(dedi... boğazım düğümlendi... konuşamadım bir süre. bok sürdürmemek için bir yudum su içtim)
+ anne o nasıl söz! al... istediğin kadar al...
(yetmezse gidip kilo kilo tepsi tepsi alayım anne...)

sabah çıkarken eve biraz para bırakmıştım ihtiyaçlarını al diye... marketten alış veriş yaparken yarım kilo da tatlı almış... pişman olmuş kadın...

gittim odama... gözlerim doldu...

babamın emanetisin sen bana... lafı mı olur be anne... al tabi... alamazsak benim suçum bu sen niye dert ediyorsun... al işte...

offf..... of ulan...